Beata Pawlikowska wspaniale opowiada o swojej wielkiej pasji-podróżowaniu. Myślę, że naprawdę kocha te swoje wyprawy, niczego nie udaje, ponieważ czytelnik wyczułby fałsz. Opowiada o nich z wielką radością i podekscytowaniem, którymi to uczuciami zaraża nas, zaczynamy się bowiem zastanawiać, czy i my nie moglibyśmy wyruszyć w jakąś podróż? Może nie tak ekstremalną i nieprzewidywalną, ale jednak.
Beata Pawlikowska najchętniej podróżuje sama. Bez planów, bez zobowiązań i bez... rezerwacji! Czy my byśmy tak potrafili? Pojechać gdzieś w ciemno? Bez zastanawiania się nad tym, co będzie, co powinniśmy spakować? Czy dalibyśmy radę wyjechać gdzieś spontanicznie, bez obmyślania, co, gdzie, kiedy? Zastanówcie się nad tym, jaka byłaby ta wyprawa? Czy chcielibyście spróbować czegoś nowego, pójść za głosem serca, z ciekawości, z chęci przeżycia czegoś innego?
To obszerna, pięknie wydana publikacja, z której możemy się sporo nauczyć. Przeżyć mniej lub bardziej trudne przygody, zmęczyć się i zabłądzić po to, by odnaleźć w sobie siłę, o jaką wcześniej byśmy siebie nie podejrzewali. By poruszyło nas coś tak bardzo, że zabrakłoby nam tchu...
Znajdziemy w tej książce odpowiedzi na wiele pytań, ważnych, istotnych... Polecam!