Listy w butelce Anna Czerwińska-Rydel

Rok 2018 jest rokiem Ireny Sendlerowej. Książeczka wydana przez wydawnictwo Literatura to napisana w przystępny sposób, idealny dla dzieci, przez Annę Czerwińską-Rydel opowieść o niezwykłej kobiecie, odważnej, skromnej, mądrej. Nie wahała się ni chwili, by pomagać innym. Powinniśmy brać z niej przykład.

Czytam bardzo dużo z moimi dziećmi, ale rzadko której wydawnictwo naprawdę przykłada się do proponowanych przez siebie publikacji. Literatura to wydawca, który dba o szczegóły. Książeczki mają twarde oprawy, które nie niszczą się nawet po wielu latach użytkowania. Wiem, bo mam naprawdę sporo książeczek, wielokrotnie czytanych i to od kilku już lat.

Książki te pomagają naszym dzieciom zrozumieć świat, poznać historię naszego kraju. Dzięki nim nasze pociechy mają szansę dowiedzieć się, że istniały tak cudowne osoby jak Irena Sendlerowa. To właśnie ona pewnego dnia w roku 1941 zrozumiała, że musi pomagać inaczej. Że aby ocalić osoby znajdujące się w getcie, musi wymyślić coś, by każdego dnia ratować życie kilkorga dzieci wyprowadzając je z tego piekła. Nie było to łatwe... Za to na pewno heroiczne.
Listę imion tych uratowanych dzieci Irena Sendlerowa zamykała w zwyczajnej butelce po mleku, którą zakopała pod jabłonką. Ile było tam zapisanych imion? Dwa i pół tysiąca!


"Ja tylko próbowałam żyć po ludzku... To przecież nic takiego. Każdy by tak zrobił. Trzeba podać rękę tonącemu. Nawet jeśli nie umie się pływać., zawsze można jakoś pomóc. Nauczył mnie tego mój tatuś..."


A my? Czego uczymy nasze dzieci?

Z całego serca polecam rodzicom książeczkę o Irenie Sendlerowej. Jeżeli chcecie, by Wasze dzieci wiedziały, co to dobro, jak odróżniać je od zła, jak nauczyć się wartości i czym kierować się w życiu, to ta publikacja będzie do tego idealna. Wzruszająca, pięknie opowiedziana historia, obok której nie sposób przejść obojętnie, nie uroniwszy choć jednej łzy...

Śpiewamy z Fasolkami przeboje Taty i Mamy Ewa Chotomska Andrzej Grabowski Krzysztof Marzec

Ta publikacja to nie tylko wspaniały powrót do dzieciństwa nas, ludzi w wieku trzydziestu i czterdziestu lat, ale również niezwykła przygoda dla naszych dzieci. Możemy wspólnie z nimi słuchać piosenek, śledząc tekst w książce, ale też śpiewać z pamięci. Kto z nas nie zna "Witaminek"?
Albo tego:

"Każdy ma jakiegoś bzika, 
każdy jakieś hobby ma, 
a ja w domu mam chomika,  
kota, rybki oraz psa!"


I jeszcze tego:

"Żeby zdrowe zęby mieć, trzeba tylko chcieć!"

W tej publikacji znajdziemy również przepis na sałatkę z rzepki, moja Zuzia, lat osiem, jest skłonna wypróbować ten przepis i spróbować tej sałatki.

Zachęcam do zapoznania się z książką, jest w niej mnóstwo pięknych, wesołych i kolorowych ilustracji, mądre i nietuzinkowe teksty i moja ukochana "Kropelka złotych marzeń".

Minęło już 35 lat, odkąd Fasolki zaistniały, ale nadal są żywe nie tylko w naszych wspomnieniach. Warto zarazić nasze dzieci miłością do nich, ponieważ brakuje w dzisiejszym świecie tekstów piosenek, które mogą nas czegoś nauczyć. Z całego serca polecam. I ja, i moja najmłodsza córeczka Zuzia.

Iskra Drogi do wolności Stanisław Krzemiński

Czy można debiutować w wieku siedemdziesięciu lat? Czy taki debiut może być udany?
Nie miałam żadnych wątpliwości! Gdy tylko przystąpiłam do czytania "Iskry", wiedziałam już, że Stanisław Krzemiński podjął jedyną słuszną decyzję, decydując się na napisanie tej powieści. Pokazał nam kawał historii, i to nie tylko familii Biernackich. A wszystko zaczęło się od pamiętników, zapisków prowadzonych przez matkę autora przez 25 lat.

Krzemiński jest współautorem "Plebanii" i uwielbianych przeze mnie "Londyńczyków". Niebawem będziemy mogli obejrzeć również ekranizację "Iskry".


Powieść ta szalenie przypadła mi do gustu. Postaci wykreowane przez autora są autentyczne, a poruszone w książce tematy przykuwają uwagę i zmuszają do refleksji i zadumy. Całość ciekawi, intryguje, pasjonuje. Nie sposób się oderwać od tej lektury. Ogromną sympatią obdarzyłam najstarszą z córek Ignacego, ale nie tylko ona zdaje się być osobą nietuzinkową i niebanalną.

"Iskry" udowadniają nam, że kobiety potrafią być silne, pełne pasji, energii. Że od wieków zmagają się z problemami, że niosą na swych barkach o wiele więcej niż można by przypuszczać.


Jeżeli zależy Wam na zapoznaniu się z powieścią interesującą, z przesłaniem i z historią Polski, to ta lektura będzie dla Was idealna. Naprawdę serdecznie polecam! Nie zabraknie prawdziwych emocji, ludzkich dramatów, rozterek i decyzji trudnych, sytuacji patowych! I będzie też oczywiście mowa o miłości, świeżej, młodzieńczej, pierwszej! A wszystko to z wojną w tle i z długą, żmudną drogą do wolności!

Farciara Dorota Wachnicka

To moje pierwsze spotkanie z prozą Doroty Wachnickiej. Autorka na rzecz tworzenia fikcji literackiej porzuciła zawód psychoterapeuty. Zajmowała się terapią rodzinną i indywidualną.

"Farciara" to historia, którą czyta się szybko, bo styl początkującej pisarki jest nienaganny, lekki, sympatyczny. Niestety jak dla mnie jest to powieść, która nie zapada w pamięć. To zatem idealna, niezobowiązująca lektura na długi, upalny relaks w okresie wakacji.

Główną bohaterką jest tytułowa farciara, której faktycznie w życiu wszystko się udaje. Doskonale się uczy, staje się najlepszą studentką. Jakby tego było mało jest też piękna i inteligentna. Po studiach zagranicznych wraca jednak do Polski, podejmuje pracę w warszawskiej kancelarii prawnej. Zanim jednak stanie się idealną prawniczką wyjeżdża z przyjaciółką na wakacje. Nad polskim morzem poznaje rzekomego studenta AWF i ratownika, z którym spędza upojne chwile. Umówieni są na kolejne spotkanie, ale Wiktor niestety się na nim nie pojawia.

Natalia, bo tak ma na imię nasza gwiazda, zostaje przedstawiona wszystkim współudziałowcom firmy. Okazuje się, że jednym z jej szefów jest... Wiktor oczywiście!

Jak dalej potoczy się ta sztampowa historia? Czy będzie nudno i banalnie?
Na to pytanie nie odpowiem. Musicie sami znaleźć na nie odpowiedź, zapoznając się z "Farciarą".

Ciekawi bohaterowie, świetne dialogi, nieco odrealniona rzeczywistość, jednak całość godna polecenia i kilku chwil relaksu. Warto przeczytać!

Inga Iwasiów Bambino

Inga Iwasiów to pracująca na Uniwersytecie Szczecińskim pisarka, krytyk literacki i profesor literaturoznawstwa. Przez przeszło dekadę była redaktorką naczelną traktującego o kulturze dwumiesięcznika "Pogranicze". Za opowieść o powojennym Szczecinie, mieście ludzi przemieszczonych była nominowana do literackiej nagrody Nike.


Wiele sobie obiecywałam po tej książce. Byłam wręcz pewna tego, że wreszcie poznam losy ludzi, którym przyszło tu żyć w latach powojennych. Cieszyłam się na samą myśl, że dowiem się, jak czuły się osoby mieszkające w moich stronach po II wojnie światowej. Niestety historia ta nie przekonała mnie do siebie. Czyta się ją trudno, brak w niej lekkości, dzięki której powieść niesie czytelnika niemalże bezwiednie przez kolejne strony. Myślałam, że z czasem przyzwyczaję się do tego niecodziennego, topornego stylu autorki, ale niestety nie jest to lektura dla mnie. Przygnębiająca, nie dodająca w żadnym stopniu ani momencie otuchy, smutna, pozbawiona choć odrobiny szczęścia. Tak, wiem, życie właśnie takie jest - bolesne, nasze wybory często okazują się nietrafione, błędy niemożliwe do naprawienia...

To lektura dla osób, które nie boją się wyzwań, dla tych, którzy uwielbiają być zmuszani do refleksji. Autorka jest konsekwentna w swoich działaniach. Jeżeli nie zrazi Was trudny styl, krótkie, niedokończone zdania to zapraszam Was do świata przedstawionego w tej powieści. Poznacie w niej cztery osoby, każda z nich jest inna i ma własną historię. Za wszelką cenę starają się poradzić sobie z życiem, skraść choć odrobinę szczęścia, skubnąć go chociaż ociupinkę...

Ostre przedmioty Gillian Flynn

Ostatnio coraz mniej książek mnie zaskakuje. Coraz mniej zapada mi w pamięć. Coraz więcej rozczarowuje. Ta taka nie jest. W żadnym razie! Interesująca, niesztampowa, do głębi poruszająca. Czytałam ją będąc pod stałym napięciem. Czułam lęk, byłam zaniepokojona i przerażona. Tym, co może się wydarzyć. Tym, że moje przypuszczenia okażą się prawdą. Tym, że to, co niepojęte dla normalnego, zdrowego człowieka rodzi się w umyśle kogoś chorego, z zaburzonym poczuciem dobra i zła...


Debiutancka powieść autorki bestsellerowej "Zaginionej dziewczyny" była dla mnie lekturą wyjątkową. Czytałam ją z zapartym tchem, byłam oczarowana i zachwycona. Klimatyczna, pełna niesamowitej atmosfery, z doskonale skrojonymi postaciami, niebanalnymi dialogami na pewno przypadnie do gustu czytelnikom, zmuszając ich do refleksji i zadumy.

Główna bohaterka to dziennikarka śledcza Camille. Zostaje zmuszona do powrotu do rodzinnego miasteczka, do powrotu do dramatycznej przeszłości, z którą do tej pory, pomimo upływu wielu, wielu lat, się nie uporała. Dlaczego musi tam pojechać? Rok temu zamordowano jedną dziewczynkę, teraz kolejną. Co dzieje się w tym pozornie małym, sennym miasteczku? Jakie tajemnice ono skrywa? Gdzie czai się zło i czy dobro ma szansę zwyciężyć?
Mieszkańcy twierdzą, że mordercą jest ktoś obcy. Czy aby na pewno?

W przeszłości Camille jest wiele niepokojących, nierozwikłanych spraw. Gdy ona sama była jeszcze dzieckiem, umarła jej młodsza siostrzyczka, która była wiecznie chora. Wówczas Camille, próbując poradzić sobie z dramatem zaczęła okaleczać własne ciało. Czy kiedykolwiek przestała to robić? Camille musi stawić czoła nie tylko złu czającemu się tuż obok, ale też własnej trudnej przeszłości i surowej, dalekiej od ideału, wręcz despotycznej matce... Czy uda jej się naprawić relacje z rodzicielką i drugą młodszą siostrzyczką, z którą nigdy nie miała zbyt wielkiego kontaktu?

Całość polecam zdecydowanie! Ta lektura nie da o sobie zapomnieć! Będzie budzić w Was niepokój i strach.
Niebawem pojawi się miniserial na kanwie powieści. Będziecie mogli skonfrontować własne wyobrażenia z tym, jak zapisano historię Camille na taśmie filmowej. Jestem bardzo ciekawa tego serialu!

Obca w świecie singli Krystyna Mirek

Powieść Krysi Mirek  ma przepiękną, urokliwą okładkę, która moim zdaniem kompletnie nie pasuje do treści. Oczami wyobraźni widziałam zupełnie inną bohaterkę, przebojową, pewną siebie singielkę, która doskonale radzi sobie w życiu. A o czym jest ta książka? 

To opowieść o Karolinie i Patryku, o Agnieszce i Jakubie. O zagubieniu i samotności w związku, o tym, że nie rozmawiamy ze sobą i nie potrafimy się porozumieć. Że nie szukamy sposobów na rozwiązanie naszych problemów, że uciekamy od odpowiedzialności, że boimy się wyzwań i zmian. Że w jednej chwili możemy stracić wiele, może nawet wszystko? 

To książka, która uczy nas podnoszenia się po upadku. Otrzepywania piachu z kolan i ocierania łez z oczu. Książka o tym, że każdy z nas ma prawo popełnić błąd i dalej żyć. Może lepiej, może pełniej, na pewno inaczej. 

"Obca w świecie singli" to dobra powieść obyczajowa. Krystyna Mirek już wielokrotnie udowodniła, że potrafi czytelnika poruszyć i ukazać prawdziwe emocje drzemiące w jej bohaterach, może dalekich od ideału , ale za to tak podobnych do nas, zwyczajnych ludzi. Autorka jest świetną obserwatorką otaczającego nas świata, potrafi pięknie ubrać ten świat w słowa i przekazać to, co ważne czytelnikom na kartach swoich powieści. Wzruszyć ich, oburzyć, zdenerwować, dać do myślenia, rozbawić i przypomnieć o ludzkich odruchach. Polecam!