Wywiad z Grażyną Jeromin-Gałuszką i KONKURS z książką "Magnolia" do wygrania.

„Mam pomysły na wiele kolejnych książek. Przydałoby się trochę czasu.”

Grażyna Jeromin-Gałuszka –wywiad

Grażyna Jeromin-Gałuszka zadebiutowała w roku 2007 powieścią zatytułowaną „Złote nietoperze”. Poza pisaniem zajmowała się pracą w księgarni. Ukończyła bibliotekoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim oraz scenopisarstwo w Łodzi. Tworzeni przez nią bohaterowie, jak w przypadku „Magnolii” są wyraziści, nieprzerysowani, mają wady i zalety. Książka zmusza do refleksji, do myślenia, do zastanowienia.

Zacznę banalnie, ale zawsze ciekawi mnie, jak autor zaczyna pisać, czy to impuls, chwila, sięga się po kartkę, czy raczej siada przed klawiaturą i stuka wymyślając świat i bohaterów powieści? Jak staje się pisarzem?

Myślę, że pisarzem zostaje się podobnie jak malarzem, czy muzykiem. Coś tkwi w środku i w pewnym momencie wychodzi po prostu na wierzch. Najpierw są jakieś próby i chyba zawsze niepewność, czy aby na pewno można podzielić się tym ze światem. Ale jeśli jest odrobina talentu, to chyba zawsze warto.

O czym opowiada książka o zadziwiającym tytule „Złote nietoperze”? Do jakiego czytelnika jest skierowana w szczególności?

O tym, że dwie kompletnie różne kobiety są w stanie się prawdziwie zaprzyjaźnić. Wystarczy, że jedna zaakceptuje odmienność drugiej. To opowieść o tolerancji i szukaniu swego miejsca na ziemi. Jedni je odnajdują, inni nie, jak to w życiu.

Czy zawsze marzyła Pani, by pracować wśród książek? Studia sugerują, że tak…

Zawsze kochałam książki, ale pracować wśród nich zaczęłam przez przypadek. I tak już na długie lata zostało.

Obserwuje Pani ludzi, szuka inspiracji w rzeczywistości, która Panią otacza?

Życie to suma pewnych doświadczeń, wiedzy ze zdarzeń i kontaktów z innymi ludźmi. To wszystko wcześniej czy później, świadomie bądź podświadomie uzewnętrznia się na kartach moich powieści. Oczywiście bardzo ważna przy tym wszystkim jest wyobraźnia, której jak dotąd mi nie brakuje. I oby tak zostało.

Lubi Pani swoich bohaterów, któregoś szczególnie?

Bardzo lubię swoich bohaterów. Z niektórymi chętnie bym się zaprzyjaźniła, usiadła przy kawie, czy czymś mocniejszym i pogadała o tym i tamtym.  Ale czy któregoś szczególnie- chyba nie.

Czy powstanie kontynuacja "Magnolii"?

No właśnie tu jest problem, bo dotąd byłam przeciwniczką kontynuacji. Nie mogę się jednak od tej Magnolii uwolnić. Wróciłam więc do niej. Zobaczymy, co z tego wyjdzie.

Skąd wziął się pomysł, by napisać książkę o mężczyźnie, pozornie szczęśliwym, zadowolonym z życia, a w rzeczywistości raczej samotnym?

Nie jestem w stanie jakoś rozsądnie odpowiedzieć, skąd mi się biorą pomysły na to czy na tamto. Po prostu przychodzą. Czasem oczywiście z premedytacją zakłada się, że coś będzie takie, a nie inne. W tym konkretnym przypadku Filip Spalski zrodził się w mojej wyobraźni w miejscu, które zainspirowało mnie do napisania tej książki, od samego początku właśnie taki. Dopiero potem „stworzyłam” wszystkie kobiety, które go otoczyły (albo osaczyły).

Czy ma już Pani plan, jak będzie wyglądała kolejna powieść?

Tak, ale z doświadczenia wiem, że to może się pod wpływem jakiegoś impulsu w każdej chwili zmienić. Mam pomysły na wiele kolejnych książek. Przydałoby się trochę czasu. I może trochę więcej życia.

Czy słucha Pani uwag innych? Czy jest ktoś, kto czyta Pani powieści przed premierą, kto podpowiada, pomaga, radzi?

Słucham uwag i potrafię wyciągać z nich wnioski. Często konsultuję się w sprawach, o których mam małe pojęcie, ale tylko w przypadku pierwszych dwóch powieści dałam komuś maszynopis do przeczytania – mąż, koleżanki. Teraz już tylko praca z wydawnictwem.

A jak to jest z krytyką? Zdarzają się opinie niezbyt pochlebne? 
Czy uwagi takich osób mogą pomóc, bywają budujące? Czy raczej podcinają skrzydła?

Krytyka uczy pokory i mobilizuje do pracy. Oczywiście są osoby, którym nie podobają się moje książki. Na początku ciężko było to przełknąć, ale teraz już nie mam problemów. Różne są gusta. Lubię kolor granatowy, a ktoś inny może go nie znosić.

 Na szczęście więcej jest pozytywnych opinii dla tego, co robię.

Jaka prywatnie jest Grażyna Jeromin-Gałuszka?

Różna, ale chyba w miarę normalna. Nie znoszę chamstwa, arogancji i fanatyzmu. Może jeszcze o czymś zapomniałam, ale z innymi ludzkimi wadami jestem w stanie sobie poradzić, tak jak inni radzą sobie z moimi.

O czym Pani marzy?

O tym, żeby ludzi mi bliskich nigdy nie spotkała krzywda.

Dziękuję bardzo za rozmowę.

Ja również dziękuję. 

Zapraszam do zapoznania się z moją recenzją http://asymaka.blogspot.com/2013/07/magnolia-grazyna-jeromin-gauszka.html

KONKURS

Mam dla Was egzemplarz książki i postanowiłam zorganizować konkurs, w którym do wygrania będzie tytuł "Magnolia". Jak zawsze wystarczy odpowiedzieć na jedno pytanie, pod tym postem, dodając swój adres e-mail, bym mogła skontaktować się ze zwycięzcą. O czym jest ta historia można przeczytać w mojej recenzji, moim zdaniem to naprawdę dobra propozycja dla czytelników.
Konkurs rozpoczyna się dzisiaj, 27 sierpnia i potrwa do 3 września, do godziny 24:00. W zabawie mogą brać udział wszyscy, którzy mieszkają na terenie Polski.
Organizatorem konkursu jestem ja, nagrodę ufundowało wydawnictwo Prószyński i spółka. Za pomoc dziękuję bardzo Pani Annie :)
W ciągu trzech dni pojawią się wyniki, ale raczej prędzej niż później.
Pytanie, na które odpowiedź należy zostawić pod tym postem to: Który bohater literacki jest Ci szczególnie bliski i dlaczego?
Można polubić moją stronę na facebooku, jak też dodać mój blog do obserwowanych, nie jest to wymóg, ale będzie mi bardzo miło :) Dziękuję za uwagę i pozdrawiam serdecznie!