Gdzie jest Mia? Alexandra Burt

Trudno jest zrozumieć, co przechodzi matka, której dziecko zniknęło w tajemniczych okolicznościach. Co czuje? Bezsilność, gniew, żal? Jeżeli oprócz tego matka ta boryka się z utratą pamięci koszmar jest jeszcze większy.

Estelle ma ranę postrzałową głowy i amnezję. Znajduje się w szpitalu. Była bliska śmierci. Jednak to nie wszystko...

Gdzie jest jej małe, bezbronne dziecko? Czy mogła zrobić mu krzywdę??? Czy dziewczynka żyje?

Muszę przyznać, że lektura ta była cholernie wciągająca i nieprzewidywalna. Wbiła mnie w fotel. Dosłownie. Nie mogłam przestać myśleć o tym, co wydarzyło się w życiu tej młodej matki. Czego nie pamiętała? Wielokrotnie zastanawiałam się, co stało się z dzieckiem? Kto zawinił w całej tej skomplikowanej sytuacji? Próbowałam zrozumieć, co się wydarzyło. Na próżno.

Autorka stopniowała napięcie doskonale. Stworzyła fabułę wiarygodną i bogatą w interesujące i nietuzinkowe wątki. Jej bohaterowie byli skrojeni na miarę, wiarygodni i prawdopodobni. Całość emocjonująca, trzymająca w napięciu. Burt zwodziła czytelnika, wyprowadzała go na manowce siejąc pogłębiające się wciąż i wciąż uczucie niepokoju. Dla mnie to jedna z lepszych historii z dreszczykiem, jakie miała okazję czytać. Mój mąż również był nią zachwycony. Polecam zdecydowanie. Styl pisarki nie nudzi, powieść czyta się szybko i z prawdziwym, niesłabnącym zainteresowaniem.

Ziemia Kobiet Sandra Barneda

Książka ta zainteresowała mnie za sprawą pięknego tytułu i równie urzekającej okładki. Zachwycił mnie też równie ciekawy opis znajdujący się na okładce. Autorka ukończyła dziennikarstwo w Barcelonie, w której urodziła się i wychowała. Później mieszkała w Los Angeles i w Nowym Jorku. Uwielbia podróże i stara się wyjeżdżać, kiedy tylko może.


Ziemia Kobiet niestety nie do końca mnie przekonała. Spodziewałam się chyba czegoś innego. Myślałam, że historia ta wciągnie mnie od pierwszych akapitów i trudno będzie mi się rozstać z jej bohaterkami. Nie wzbudziła we mnie aż tak wielkich emocji, nie wywołała na mej twarzy wypieków. Postaci nie wzbudziły we mnie spodziewanej sympatii.

To będzie dobra lektura dla osób, które wolą rozrywkę nieoczywistą, bo to powieść z gatunku tych pisanych bez pośpiechu, jakby przy okazji.
Główna bohaterka, Gala, niestety nie wzbudzi w czytelniku zbyt ciepłych odczuć, nie do końca będziemy ją mogli zaakceptować i zwyczajnie, po ludzku, polubić. Wybiera się w podróż, po której wiele się spodziewa, tylko czy na pewno tego, co otrzyma? Całe jej życie zostanie wywrócone do góry nogami. W podróż zabiera ze sobą dwie córki i opuszcza Nowy Jork, by w małej katalońskiej wsi otrzymać spadek. Spadek po kimś, kogo nigdy nie miała okazji poznać.

Najciekawszym wątkiem tej historii jest według mnie pamiętnik. To dzięki niemu powieść mimo wszystko uważam za wartą uwagi. Jakie wartości odkryje Gala, jaką prawdę znaną od zarania dziejów? To książka o tym, co ważne, co naprawdę ma w życiu znaczenie, naszpikowana mądrością i konsekwencją. Jednym przypadnie do gustu, innych być może znuży. Przekonajcie się sami.

Bezpieczne kłamstwa Randy Susan Meyers

Randy Susan Meyers to amerykańska autorka, która urodziła się i wychowała w Nowym Jorku. Ma na swoim koncie trzy powieści, wcześniej, zanim zajęła się pisaniem, pracowała z ofiarami przemocy domowej. Sama także doświadczyła podobnego losu, wychowując się w rodzinie dalekiej od ideału. Wraz z mężem mieszka w Bostonie. Jej powieści szybko stały się bestsellerami zapewne dlatego, że tworzy je na kanwie własnych traumatycznych doświadczeń i nie brakuje jej empatii i wrażliwości na los innych ludzi.

Na pewno trudno nam będzie zrozumieć postępowanie i zachowanie bohaterów tej historii, ale wszakże o to właśnie chodzi, by lektura nie była oczywista i mało wyrazista. Ta wzbudzi w nas ogrom emocji, będzie szokowała i zaskakiwała, nieczęsto pozytywnie. Z postaciami stworzonymi przez Meyers niełatwo będzie się utożsamić i je zaakceptować. To lektura odsłaniająca wstydliwe sekrety i tajemnice, które wolelibyśmy skryć przed całym światem, również przed nami samymi.

Powieść o niełatwych relacjach międzyludzkich. Poruszona została tu tematyka zdrady, porzucenia, ale też miłości do dziecka. Żaden z bohaterów nie jest doskonały, dzięki czemu są to postaci autentyczne, do bólu prawdziwe. Może zainteresować czytelnika, szczególnie, że bohaterowie są ze sobą powiązani i to w dosyć ciekawy i zaskakujący sposób. Warto przeczytać.

Dwoje do pary Andy Jones

To pierwsza publikacja tego autora, z jaką miałam przyjemność się zapoznać. Zaciekawił mnie zabawny tytuł i opis na okładce: "Zakochać się jest łatwo, ważne, co stanie się potem...". Zaintrygowało mnie właśnie to zdanie. Zaintrygowało do tego stopnia, że postanowiłam zagłębić się w tej lekturze.

Andy Jones jest ojcem dwóch dziewczynek, który mieszka z rodziną w Londynie. Jest pracownikiem agencji reklamowej, który wczesne godziny ranne i weekendy poświęca na pisanie powieści. Jego najnowsza książka naprawdę może ująć i urzec czytelnika. Zaskoczyć go i zmusić do refleksji. To lektura pełna emocji, poruszająca tematy trudne i ukazująca współczesne problemy dotyczące wielu aspektów życia. Znajdziemy w niej mieszankę wybuchową, przechodzić będziemy zaskakująco szybko ze stanu euforii do kompletnego rozbicia i zagubienia. Niełatwo będzie nam pogodzić się z rzeczywistością, w jakiej znajdą się bohaterowie tej historii.

Powieść ta, choć nie jest pozbawiona ciepła i nadziei, nie będzie lekką lekturą idealną na wieczór. Nie jest przecukrzoną i wyidealizowaną książką, dotyczy prawdziwych problemów, z jakimi borykają się ludzie z krwi i kości. Wielu z nas może się z nią utożsamiać i kibicować jej bohaterom. Trzymać za nich kciuki. Być dobrej myśli.

Wzruszająca, chwytająca za serce, wyciskająca łzy z naszych oczu. Ukazująca nie tylko te kolorowe, pozytywne aspekty miłości, dzięki czemu ciekawa i zmuszająca do refleksji. Opisana z męskiego punktu widzenia może zainteresować czytelników. Może, ale nie musi.

Załatw pogodę, ja zajmę się resztą Renata Frydrych

To jedna z tych książek, które czyta i poleca się innym z prawdziwą przyjemnością i wielkim uśmiechem na twarzy. Byłam nią zachwycona od samego początku do samego końca. Bawiłam się doskonale. To komedia romantyczna umiejscowiona w polskich realiach, szalenie interesująca i dająca nadzieję.

Bohaterka tej historii to postać nietuzinkowa i ze wszech miar ciekawa, inspirująca i intrygująca. Pola Kukułka nie ma jeszcze trzydziestu lat, ale za to ma mnóstwo problemów, z którymi musi się uporać i to jak najszybciej. Jest niepoprawną optymistką, która stara się poradzić sobie z tym, co otrzymała od losu. Opiekuje się trójką dzieci, które również próbują odnaleźć się w nowej i zaskakującej dla nich sytuacji. Rodzina jest ze sobą bardzo związana i według mnie to niebywały atut tej powieści. Ciepła, zabawna, choć miejscami gorzka to lektura, pokazująca trudne i skomplikowane relacje międzyludzkie. Nie sposób przejść obojętnie obok tej książki. Wciąga już na wstępie i daje do myślenia.

Pola musi szybko wyjść za mąż i na gwałt szuka odpowiedniego kandydata, z którym uda jej się przejść przez życie. Czy jej pomysł uda się zrealizować? Czy znajdzie w swoim otoczeniu kogoś odpowiedniego? Odpowiedzialnego, sympatycznego, inteligentnego i przystojnego?

Nieoczekiwanie na jej drodze stanie nie jeden, a kilku kandydatów. Którego wybierze? Do jakich wniosków dojdzie nasza postrzelona bohaterka?
Powieść sporych rozmiarów, która nie nuży i nie nudzi. To historia napisana dowcipnie i z rozmysłem. Dopracowana, z postaciami ciekawymi, świetnie wykreowanymi. Świeża, różniąca się od innych podobnych, rozkłada czytelnika na łopatki. Polecam!!! Naprawdę warto!

Kolejny rozdział Agata Kołakowska

Rzadko kiedy zdarza się, że jakaś fabuła mnie zaskakuje. Wciąga do tego stopnia, że po skończonej lekturze nie mogę znaleźć sobie miejsca i kolejnej równie ciekawej książki. Tym bardziej cieszy mnie fakt, że "Kolejny rozdział", najnowsza powieść Agaty Kołakowskiej, wzbudziła we mnie tak wiele emocji i naprawdę mnie zaintrygowała. To jedna z lepszych książek, jakie czytałam w ostatnich tygodniach. Polecam ją każdemu już na początku mojej opinii, nie będę ukrywać, że warto. Warto znaleźć czas, warto zapoznać się z tą opowieścią. Warto ją przeczytać.

Okładka jest niebywale urokliwa, a treść w zasadzie od pierwszych stron wbija nas w fotel. Jesteśmy zaintrygowani, zafascynowani światem stworzonym przez autorkę z taką lekkością i z taką doskonałością. Mnie powieść ta urzekła, oczarowała. To naprawdę coś niezwykłego, niecodziennego!


Poznajemy popularną pisarkę, która traci wenę i cierpliwość do pisania. Bezustannie wydzwania do niej redaktor Tarski, który pokłada w niej wielkie nadzieje i czeka na kolejny bestseller. Milewska nie potrafi jednak stworzyć powieści, której on od niej oczekuje.
Tarski niespodziewanie otrzymuje wiadomość, w której znajduje się pierwszy rozdział książki. Książki o nim samym. O jego życiu, o jego odczuciach, problemach i dylematach. Niestety e-mail nie jest podpisany i nie wiadomo, kto tak okrutnie zadrwił z redaktora. Jakby tego było mało, niebawem docierają do niego następne rozdziały. Mówią o tym, co dopiero się wydarzy... Dotyczą już nie tylko Tarskiego, ale także Milewskiej. Kto i dlaczego bawi się z nimi w kotka i myszkę?

Szalenie interesująca i wciągająca historia. Zaczynamy podejrzewać wszystkich, doprawdy wszystkich, począwszy od bliskich przyjaciół, rodziny, a skończywszy na samych zainteresowanych. Komu może ufać ta dwójka? Jak wiele stracą, zanim odkryją prawdę? Czy przyjaciele odwrócą się od nich?

Powieść ta porusza bardzo ciekawą tematykę. Pokazuje, jak łatwo można zniszczyć komuś życie. Dlaczego jedna osoba ma prawo do decydowania o spełnieniu bądź niespełnieniu marzeń innej? Autorka szuka odpowiedzi niełatwych, pokazuje skomplikowane relacje, mówi o błędach, których nie uda się naprawić, buduje napięcie w sposób perfekcyjny. Mnie książka ta zaniepokoiła, zmusiła do zastanowienia i zachwyciła jednocześnie. Jest po prostu wyjątkowo dobra!

Stan nie!błogosławiony Magdalena Majcher

Kiedy zaproponowano mi zapoznanie się z tą powieścią, naprawdę się ucieszyłam. Byłam bardzo ciekawa, jaki jest styl Magdaleny Majcher, czy potrafi stworzyć wiarygodnych bohaterów? Zastanawiałam się, czy uda jej się zainteresować i zaintrygować czytelnika?

"Stan nie!błogosławiony" to druga publikacja blogerki i copywriterki, która bez pisania nie wyobraża sobie życia. To na pewno łączy ją z główną postacią, ponieważ Pola-bohaterka powieści również zajmuje się tworzeniem tekstów.
Majcher uwielbia czytać książki. Prowadzi bloga literackiego o nazwie Przegląd czytelniczy. Prywatnie jest mamą dwóch synów.


Pierwsze, co bardzo mi się spodobało to tytuł książki. Gratuluję niebanalnego i świeżego pomysłu, ponieważ zazwyczaj powieści obyczajowo-psychologiczne otrzymują sztampowe i nudne tytuły, zupełnie niedopasowane do fabuły. Tym razem zarówno tytuł, jak i okładka są nie tylko doskonale dobrane, dopracowane i przemyślane, ale i przykuwające uwagę odbiorcy. Temat, jaki postanowiła poruszyć początkująca pisarka w swojej kolejnej historii zaciekawił mnie i wzbudził we mnie wiele skrajnie różnych emocji.

Stworzona przez Majcher bohaterka jest trudna w ocenie. Niełatwo jest jednoznacznie określić, jaka jest, czy chcemy jej kibicować i czy zwyczajnie obdarzymy ją sympatią. Z jednej strony to postać niedowartościowana, czekająca na jakąkolwiek oznakę zainteresowania i miłości ze strony oschłej i wiecznie niezadowolonej matki, z drugiej stanowcza i pewna siebie kobieta, która potrafi postawić na swoim i wbrew reakcjom rodzicielki żyjąca po swojemu i na własnych zasadach.

Szalenie interesująca wydała mi się relacja pomiędzy matką a córką, ale też ta pomiędzy Polą a babcią jej męża. Z tą ostatnią główna bohaterka potrafiła rozmawiać otwarcie, ufała jej i zwierzała się ze wszystkich problemów i radości. Babcia Aniela to ciepła i kochająca osoba, której nie sposób nie lubić a nawet nie pokochać, jednak jej akceptacja i miłość nigdy nie wypełniły pustki w życiu Poli. Jej matka Bożena utyskuje na wszystkich i na wszystko, jest wiecznie niezadowolona i sfrustrowana. Czytelnik nieustannie zastanawia się nad powodem jej zachowania, próbuje ją zrozumieć, podobnie jak stara się ze wszystkich sił pojąć, dlaczego Pola jest właśnie taka a nie inna. Skąd bierze się w niej tak wielka stanowczość i wola walki z własną matką? Dlaczego nigdy nie przejmuje się jej uczuciami i emocjami i nie ma dla niej choć odrobiny tego ciepła, które ma dla babci męża? Można oczywiście powiedzieć, że oddaje matce tylko to, co od niej otrzymuje, jednak według mnie matka i córka są w gruncie rzeczy bardzo do siebie podobne. Obie uparte, pewne tego, że mają rację nawet przez moment nie zastanawiają się, w jaki sposób uzdrowić chorą relację.

Nie jest to jednak książka tylko i wyłącznie o matce i córce i ich trudnej, skomplikowanej relacji. To również historia o macierzyństwie. Macierzyństwie, które pojawia się znienacka, zupełnie nie w porę. Pola miała przecież spełniać marzenia, stać się pisarką z prawdziwego zdarzenia. Czy dziecko może popsuć te jakże ambitne plany zawodowe? Czy stanie na drodze Poli do realizacji pragnień?

Mnie nasunęło się jeszcze jedno pytanie: Jaką matką będzie Pola? Czy powieli błędy własnej rodzicielki? Czy będzie zaborcza, przekonana o własnej nieomylności? Czy jej dziecko będzie musiało walczyć o zachowanie swojego zdania, o to, by być w przyszłości tym, kim chce?

Pola z całych sił chciała utrzymywać się z pisania, ale jak wiadomo takie źródło dochodu jest niepewne i niestałe. Nigdy nie ma się pewności, co wydarzy się w kolejnym miesiącu czy tygodniu. Czy otrzymamy następne zlecenie? Bożena mimo wszystko ma chyba sporo racji w tym, że praca na etacie daje nam regularny i comiesięczny dochód, zapewniając bezpieczeństwo nie tylko nam, ale i całej naszej rodzinie. Warto zagłębić się w tej lekturze i samodzielnie zastanowić się nad tym, która z kobiet ma rację. A może uda się pogodzić jedno z drugim? Spełnianie marzeń i stabilność finansową. Kto wie?

Lektura interesująca i nietuzinkowa. Prawdopodobne dialogi i dylematy, przed jakimi staje niejedna kobieta. Aktualna, zdecydowanie na czasie historia, obok której nie można przejść obojętnie. Zmusza do refleksji, daje do myślenia. Całość czyta się szybko i z przyjemnością. Czekam z niecierpliwością na kolejne publikacje Magdaleny Majcher. Książkę polecam.

Fragment Babskiego wieczoru o przyjaźni Mary Kay Andrews

"-(...) Ludzie wyrzucają mnie ze swoich blogrolli i usuwają z grona znajomych na Facebooku. Jak tak dalej pójdzie, to nie będę miała w branży żadnych przyjaciół.-Grace zerwała się na nogi i zaczęła chodzić tam i z powrotem przed barem, bliska łez. 
-Grace.-Głos Rochelle brzmiał surowo.-Usiądź i posłuchaj mnie.-Złapała córkę za łokieć.-Usiądź. 
-Co?-Grace zdawała sobie sprawę, że odezwała się jak zepsuty bachor, ale nic nie mogła na to poradzić. 
-Ten, kto uważa, że byłabyś zdolna zrobić coś takiego, wcale cię nie zna. Jeśli im powiesz, że tego nie zrobiłaś, a oni nadal ci nie uwierzą, olej ich. Tak naprawdę nigdy nie byli twoimi przyjaciółmi.
-Ale oni nimi byli-upierała się Grace.-Nie wiesz, jaki jest świat blogerów. Czytamy nawzajem swoje teksty, komentujemy je, crosspostujemy, publikujemy posty gościnne. No i raz czy dwa razy do roku spotykamy się na zjazdach.Ci ludzie są dla mnie ważni, a ja jestem ważna dla nich.
Rochelle pokręciła głową.
-Nie, nie jesteś. Ilu z tych tak zwanych przyjaciół zadzwoniło do ciebie po obejrzeniu w wiadomościach relacji z twojego rozstania z Benem? Czy ktokolwiek z nich tu przyjechał, zabrał cię na lunch albo po prostu pozwolił ci się wypłakać? Gdzie byli, kiedy ich najbardziej potrzebowałaś?
-W moim świecie to tak nie działa-upierała się Grace.
-W takim razie ten twój świat jest solidnie popieprzony. Od dwóch miesięcy przeżywasz ciężkie chwile, a jeszcze nie widziałam, żeby ktoś do ciebie zajrzał. I nie chodzi mi tylko o tych tak zwanych kolegów blogerów. Gdzie są twoje stare przyjaciółki?"
"Babski wieczór" Mary Kay Andrews
recenzja niebawem 

Szpilki, Paryż i miłość Paulina Wnuk-Crepy

Paulina Wnuk-Crepy pochodzi z Łodzi, ale od ponad szesnastu lat jest mieszkanką miasta świateł. Paryż stał się jej domem. To tutaj znalazła pracę, tu znalazła miłość, tu założyła rodzinę. Prowadzi bloga "Mama w Paryżu", jest autorką książki o jednym z najbardziej romantycznych zakątków Europy, którą miałam przyjemność czytać.
Recenzja "Mój Paryż, moja miłość": http://asymaka.blogspot.com/2015/07/moj-paryz-moja-miosc-paulina-wnuk-crepy.html.

"Szpilki, Paryż i miłość" to pierwsza powieść paryskiej modelki i matki dwóch dziewczynek. Za sprawą tej historii pokazała, jak naprawdę wygląda praca w świecie mody, jakie są jej uroki, zalety, ale i liczne wady. Z prawdziwym zaciekawieniem zagłębiłam się w lekturze i naprawdę mocno trzymałam kciuki za młodą, nieśmiałą i pełną kompleksów dziewczynę, która o modelingu nie miała zbyt wielkiego pojęcia.
Julię poznajemy w momencie, gdy kończy szkołę średnią i zamierza rozpocząć studia. To jej ostatnie wakacje, które powinna spędzić na zabawie i podróżach. Niespodziewanie jednak los stawia przed nią nie lada wyzwanie, przedstawicielka znanej agencji modelek proponuje dziewiętnastolatce współpracę, która otwiera przed nią drzwi do Paryża! To właśnie tam Julia spędzi lato, ciężko pracując i ucząc się prawdziwego życia. Jak zakończy się jej przygoda? Czy znajdzie w tym niezwykłym mieście kogoś, kto stanie przy jej boku i nigdy jej nie opuści?

Powieść napisana lekko, w sposób zabawny i przemyślany. Bawiłam się doprawdy znakomicie i polecam przepełnioną prawdą i naturalnością fabułę. Urzekła mnie właśnie tym. Rzadko kiedy można powiedzieć o książce, że jest "z życia wzięta". Ta taka jest. Bohaterki stworzone przez początkującą pisarkę mają normalne, zwyczajne problemy, rozmawiają ze sobą tak, jak my wszyscy. Nie zostały pozbawione wad. To samo można powiedzieć o mężczyznach, których wykreowała Wnuk-Crepy. Przybliżyła nam ona rzeczywistość, w której żyją modelki, umiejętnie przypominając nam o tym, że każda z nich to po prostu człowiek. Człowiek z krwi i kości.
To książka o przyjaźni pomimo różnic, o pierwszym głębokim uczuciu, ale także o błędach, które można popełnić z niewiedzy lub naiwności. Naprawdę zachęcam do zapoznania się z tą niecodzienną fabułą.

Siedem spódnic Alicji Joanna Jurgała-Jureczka

Kolejna polska autorka, której twórczość może zainteresować czytelników szukających ciekawej i niecodziennej lektury. Przenosi nas bardzo łatwo w świat zupełnie nam nieznany. Odbywamy podróż nie tylko do portugalskiego Nazare, ale również do chorwackiego Molunatu. Jednocześnie odkrywamy atuty naszych polskich malowniczych krajobrazów. Pisarka obudzi w nas ciekawość i zaintryguje, zachęci do wyjazdu, do podróży także w głąb siebie...


Joanna Jurgała-Jureczka jest historykiem literatury. Uwielbia podróże i zgłębianie tajemnic. Potrafi bez reszty zapomnieć się w archiwach poszukując faktów, które nie ujrzały jeszcze światła dziennego. Autorka publikacji na temat familii Kossaków.

Alicję poznajemy w chwili, gdy jej przyszłość jest niepewna i nic w jej życiu nie układa się tak, jak powinno. Przyjechała właśnie do przyjaciółki, by uporządkować myśli i zastanowić się nad tym, co dalej? Wędrujemy wraz z nią i z Margaridą poznając główną bohaterkę tej historii, ale również nietuzinkowe i pełne klimatu miasteczko w Portugalii. Dowiadujemy się o romansie Alicji z hrabią Adamem Franciszkiem, który zdaniem kobiety jest z zupełnie innego niż ona świata. Ten związek nie ma szans na przetrwanie.
Stopniowo coraz lepiej poznajemy tytułową postać tej powieści, ale także znaczenie tytułu.
W pobliżu naszej przesympatycznej i silnej Alicji pojawi się nie tylko hrabia, ale równie ciekawy i dobrze wykreowany przez pisarkę aktor.
Książka ta intryguje i wciąga. Jest zabawna i przepełniona humorem. Czyta się ją z przyjemnością, zagłębiając się w historię pełną skrajnie różnych emocji bohaterów, poznając ich myśli i sekrety.