Kwiaty na poddaszu Virginia C. Andrews

Jeszcze nigdy nie czytałam takiej powieści...
Tak ciekawej, tak trudnej w ocenie, takiej, o której bohaterach po prostu nie potrafię zapomnieć. Myślę o nich niemalże każdego dnia. Często zastanawiam się, jak postąpiłabym będąc na ich miejscu. Czy byłabym tak samo dzielna?

To jedna z tych powieści, której egzemplarz musi, po prostu musi stać na półce w każdym domu. Taka jest prawda. I według mnie każdy powinien zapoznać się z tą zawiłą, niełatwą, ale pasjonującą historią. Stanie się ona przestrogą, drogowskazem...

Najważniejsze, co zrozumiałam po przeczytaniu tej książki jest to, że NIGDY nie możemy być nikogo pewni na sto procent, ponieważ ludzie zmieniają się i to nie zawsze na lepsze. A może cały czas byli gorsi, tylko my ślepo w nich zapatrzeni, ignorowaliśmy ich wady, widzieliśmy ich lepszymi niż byli?

Lektura ta poruszyła mnie do głębi.
Rodzina Dollangangerów wyglądała na szczęśliwą i bez problemów. Dopiero po śmierci ojca okazało się, jak mroczną przeszłość pozostawili za sobą rodzice czwórki dzieci. Matka, która nigdy w życiu nie pracowała, po stracie ukochanego postanowiła powrócić z potomstwem do swoich rodziców, z którymi od dawna nie utrzymywała kontaktów. Dlaczego zatem zdecydowała się na tak desperacki krok?

Pozostała bez środków do życia, była przekonana, że nie da rady utrzymać pięcioosobowej rodziny. Tylko czy wyprowadzka okaże się mądrym pomysłem i dojrzałym rozwiązaniem? Jej rodzice to ludzie zamożni, którzy nigdy nie potrafili wybaczyć córce zakazanego uczucia i małżeństwa z tak bliskim krewnym. Swoje wnuki uważają za przeklęte. Czy pozwolą jej zamieszkać w swojej posiadłości i otoczą opieką całą jej familię?

Niestety czwórka rodzeństwa zostanie zamknięta na wiele, wiele miesięcy na poddaszu. Nie będą mogli oddychać świeżym powietrzem, wygrzewać się w promieniach słońca, cieszyć się beztroską zabawą i poczuciem bezpieczeństwa.

Polecam, polecam i jeszcze raz polecam.