Najlepsze książki dla dzieci 2016 roku

Zaczynam podsumowania literackie 2016 roku.
Z uwagi na to, iż w marcu zaczęłam pracę na etacie nie mogłam pozwolić sobie na czytanie tak często, jak bym tego chciała. Wybrałam jednak 10 najciekawszych książek, jakie miałam przyjemność czytać z moimi dziećmi. To lektury wyjątkowe, takie obok których nie można przejść obojętnie. Polecamy serdecznie!


Kolejność jest przypadkowa. Nie ma miejsca pierwszego ani ostatniego! 


Bella i Sebastian 2 

To przepiękna, poruszająca opowieść o tym, że nie wszystko jest takie, jakim nam się wydaje, ale też o prawdziwej miłości, przyjaźni i zaufaniu. Aktualna i niebywale obrazowa.

Całość recenzji: http://asymaka.blogspot.com/2016/01/bella-i-sebastian-2.html


Basia i piłka nożna 

Z tą książką nie można się nudzić, podobnie jak nie da się nie lubić Basi.

Całość opinii tutaj: http://asymaka.blogspot.com/2016/01/basia-i-pika-nozna-zofia-stanecka.html


Wojna na Pięknym Brzegu 

To jedna z tych publikacji, obok których nie wolno nam przejść obojętnie. Piękne wydanie, twarda oprawa, wspaniale napisany, pouczający i wartościowy  tekst, wszystko to staje się gwarantem idealnej lektury. Mapka ukazująca Żoliborz na pewno pomoże czytelnikowi odnaleźć się w opisywanej historii, a rysunki Joanny Rusinek pasują do całości doskonale, oddają atmosferę tamtych czasów. Ze łzami wzruszenia w oczach zapoznałam się z tym, co było dalej, ale też obejrzałam fotografie rodzinne Krysi. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam.

Całość opinii: http://asymaka.blogspot.com/2016/01/wojna-na-pieknym-brzegu-andrzej-marek.html

Łowca słów

Wciągająca, wartka akcja urzeka czytelnika i uczy go wrażliwości i empatii. Autorka pokazuje nam, że nikogo nie powinniśmy z góry skreślać i oceniać negatywnie tylko dlatego, że raz powinęła mu się noga. Każdy z nas ma prawo do drugiej szansy, bo nie ma ludzi idealnych, takich, którym nigdy nie zdarzyło się popełnić błędu. Pozornie dowcipna i nieco kpiarska historia, okazuje się być mądrą i wartościową lekturą, dającą nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Czy mama chłopca wreszcie przejrzy na oczy i da szansę na szczęśliwe życie nie tylko jemu, ale także samej sobie? Polecam zdecydowanie!

Całość recenzji: http://asymaka.blogspot.com/2016/01/owca-sow-susin-nielsen.html

Edward i jego wielkie odkrycie 

Moim zdaniem to doprawdy interesująca i niebanalna lektura, dzięki której dziecko rozwija wyobraźnię, uczy się nowych rzeczy i przeżywa wraz z Edwardem ciekawe przygody. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam.

Całość opinii: http://asymaka.blogspot.com/2016/06/edward-i-jego-wielkie-odkrycie-rebecca.html

Dziewczynka ze srebrnym zębem 

Książeczkę polecam. Wzbogacona została o ciekawe i zabawne ilustracje, które idealnie komponują się z równie radosnym i optymistycznie nastrajającym tekstem.
Będzie to idealna lektura dla dziecka, które powinno poznać wartości, jakich brakuje w dzisiejszym świecie.

Całość recenzji: http://asymaka.blogspot.com/2016/06/dziewczynka-ze-srebrnym-zebem-andrzej.html

Cykor

To historia, która urzeknie niejednego młodego czytelnika, wzruszy go i nauczy wartości, jakich nigdy nie da się przecenić. To opowieść o tym, że prawdziwa sympatia i przyjaźń czasem rodzi się w dziwnych i niesprzyjających okolicznościach, ale i tak warto dać jej szansę. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam, bo to lektura, która bawi i uczy jednocześnie. 

Miałam przyjemność patronować jej medialnie. 

Całość opinii: http://asymaka.blogspot.com/2016/06/cykor-magdalena-kulus.html

Harry Potter i Kamień Filozoficzny 

 To książka nie tylko przepięknie wydana, z bogatymi i ujmującymi ilustracjami, ale to również historia, dzięki której nawet te dzieci, które nie przepadają za czytaniem, zrozumieją, że literatura to wspaniała przygoda dostarczająca niezapomnianych emocji! Drodzy rodzice, kupcie ją swoim dzieciom lub wypożyczcie ją dla nich z biblioteki, bo naprawdę warto!
Nie zawiedziecie się na tej publikacji.

Całość opinii: http://asymaka.blogspot.com/2016/06/harry-potter-i-kamien-filozoficzny-jk.html

Piórem czy mieczem 

Książka jest nie tylko idealną lekturą, napisaną w sposób ciekawy i przystępny, dla dzieci, ale również i dla dorosłych. Z niesłabnącym zainteresowaniem zagłębiałam się w tej historii. Ogromną sympatią obdarzyłam odważną i szczerą Basię.

Całość serdecznie polecam, szczególnie uczniom szkoły podstawowej. Historia ta zapewne mogłaby pomóc nauczycielom w przybliżeniu młodzieży sylwetki Henryka Sienkiewicza.

Całość opinii: http://asymaka.blogspot.com/2016/11/piorem-czy-mieczem-opowiesc-o-henryku.html

O Wojtku z planety Uran 

To historia o przyjaźni i życzliwości, ciepła, wesoła, pouczająca. Dziecko z prawdziwym, niesłabnącym zainteresowaniem słucha czytania rodzica lub też samodzielnie zapoznaje się z niebanalnym tekstem. Całości doskonale uzupełniają barwne ilustracje. To wartościowa, pobudzająca wyobraźnię młodego człowieka książka, z którą nie sposób się nudzić. Polecam!

Miałam przyjemność patronować jej medialnie. 

Całość recenzji: http://asymaka.blogspot.com/2016/12/o-wojtku-z-planety-uran-recenzja.html

Wszystkim Dzieciom życzę pięknego, pełnego niezwykłych literackich przygód, zaczytanego Nowego 2017 Roku! 

Kochani Rodzice, znajdźcie czas na czytanie swoim pociechom, bo to naprawdę zaowocuje w przyszłości! 

Niebawem podsumowanie czytelnicze 2016 roku z książkami dla dorosłego czytelnika. 

Pozdrawiam! 

Melanżeria Anna Klara Majewska

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Klary Majewskiej, jednak na pewno nie ostatnie. Wyobrażałam sobie, że książka będzie ciekawa, ale zupełnie przerosła moje oczekiwania. Zaskoczyła mnie wiele razy, a jak wiadomo kogoś, kto czyta każdego dnia, regularnie od kilkunastu lat nie jest tak łatwo zadziwić.

To lektura przejmująca. Rzeczywistość lat 90. oddana idealnie. Relacje między przyjaciółmi ukazane w sposób rewelacyjny. Bohaterom kibicujemy od samego początku, choć nie zawsze się z nimi zgadzamy i nie za każdym razem potrafimy zaakceptować ich wybory. To prawdziwe życie, nie to podkoloryzowane, dosłodzone, a cierpkie i gorzkie, pełne rozczarowań i zgryzoty.

Historia ta wzruszyła mnie. Zostawiła w moim sercu ślad. Zaskoczyła i zaintrygowała.
Naprawdę serdecznie zachęcam do sięgnięcia po nią. Nie zawiedziecie się.


Piękna przyjaźń trójki zupełnie różnych osób, walka z nieuniknionym, wszystko dopracowane i ciekawie przedstawione. Równie nieszablonowa podróż rozpoczynająca się w latach, które doskonale pamiętam lub też znam z opowieści znajomych i rodziny.
Doświadczenie interesujące i inspirujące. Dające do myślenia. Muszę przyznać, że z tą powieścią nie można się nudzić. Nie ciągnie się jak przysłowiowe flaki z olejem, nie mamy ochoty odłożyć jej albo wyrzucić przez okno. Czytamy z niesłabnącym zaciekawieniem, pełni obaw i lęku o przyszłość bohaterów prawdziwych, w żadnym razie nie wyidealizowanych i czystych jak łza.

Marlena de Blasi Tamtego lata na Sycylii

Szalenie klimatyczna okładka. Treść spełnia oczekiwania czytelnika. Świat pełen magii, niezwykłych smaków i aromatów dawnej Sycylii. Znajdziemy tu nadzieję, marzenia, które się spełniają i miłość nieszablonową. Wyjątkową.

Tosca trafia do pałacu już jako mała dziewczynka. Nie ma pojęcia, jak bardzo zmieni to jej przyszłe losy. Otrzymuje szansę, ma możliwość kształcenia się, rozwijania umiejętności. Udaje się jej również zaznać prawdziwej miłości. Takiej, która nie zdarza się na co dzień. Takiej, która nie jest oczywista. Takiej, która nie miała prawa się wydarzyć...


Książka wciągająca, pełna uroku, niebywale klimatyczna. Dla tych, którzy uwielbiają historie o Włoszech będzie lekturą idealną. Tajemnicza, ciekawa, intrygująca. pełna sprzeczności.
Może nie zaliczę jej do najlepszych, jakie czytałam w tym roku - właśnie tworzę taką listę, ale uważam, że jest warta uwagi i jeżeli wpadnie Wam w ręce, możecie poświęcić jej kilka wieczorów.

Biuro Przesyłek Niedoręczonych Natasza Socha

Książka idealna na długi, zimowy wieczór. Czyta się ją z prawdziwą przyjemnością. Od samego początku aż do zbyt szybkiego końca. Zachwyciła mnie okładka, zachwycił opis, zachwyciła treść. Całość spójna i ciekawa. Miejscami zabawna, miejscami cierpka i gorzka. Taka, jak powinna być.

Natasza Socha od wielu lat zajmuje się pisaniem. Jest dziennikarką, blogerką i pisarką. Spod jej pióra "wychodzą" książki dowcipne, przemyślane i dopracowane. Takie, które zaskakują czytelnika i dają mu do myślenia.

Zuzanna zaczyna pracę w tytułowym Biurze. Nie potrafi jednak podejść do swoich zajęć bez emocji. Nieustannie myśli o niedoręczonych przesyłkach, o listach, które nie trafiły do adresatów, o nadawcach, którzy czekają na odpowiedź od wielu, wielu lat...

Jakie historie kryją się w korespondencji zalegającej w Biurze? Wzruszające, smutne, a może pełne magii i nadziei?
Książkę polecam z całego serca. Znajdziemy tu moc ciepła, serdeczności, miłości, która potrafi przetrwać próbę czasu, przyjaźni międzypokoleniowej. Autorka jak zawsze umiejętnie przemyciła wiadomości na różne tematy, które naprawdę interesują czytelnika. I jak za każdym razem swoją opowieść zakończyła w sposób nietuzinkowy i zaskakujący.

Natasza Socha przypomina, że tradycyjna wymiana myśli za pomocą kartki papieru i długopisu była szczególna. Unikatowa. Wyjątkowa. Sama sporo wiem na ten temat. Nadal przechowuję listy od męża z czasów, gdy byliśmy młodzi.

"Elektroniczna wymiana myśli jest szybka i sprawna, ale nikomu nie bije przy tym serce. A to czekanie na listonosza... Spóźnia się? A może już był tylko nikt go nie zauważył? Albo zachorował? Albo po prostu nie miał po co dziś przychodzić... Najpiękniejszy widok to czysta biel koperty łypiąca przez dziurki metalowej skrzynki pocztowej. 

Kto dzisiaj pisze jeszcze listy?" 

Katarzyna Michalak Leśna Polana

Przepiękna okładka, właśnie to pomyślałam widząc w mailu zapowiedź "Leśnej Polany". Klimatyczna, przykuwająca uwagę, po prostu rewelacyjna! Czy treść mnie wciągnie? Czy nie będzie szkoda mojego czasu na zapoznanie się z tą historią?

Muszę przyznać, że miałam mnóstwo wątpliwości. Pamiętałam, ile niekonsekwencji znalazłam w poprzednich publikacjach autorki. Jak bardzo denerwowało mnie jej granie na emocjach czytelnika. A jednak zdecydowałam się przeczytać najnowszą powieść bestsellerowej i uwielbianej przez wiele kobiet w ostatnim czasie pisarki. I... i nie żałuję!

Nie będę pisać o tym, co było niedopracowane, ponieważ to tak naprawdę nie ma aż tak wielkiego znaczenia. Skoro tak wiele czytelniczek kocha tworzoną przez Katarzynę Michalak fabułę, coś w tym pisaniu musi być. I jest. Jest to, czego szuka niemalże każda spragniona odskoczni, umęczona codziennością kobieta. Jest nadzieja. Jest szansa na spełnienie marzeń. Jest ładna, lekko napisana opowieść, którą czyta się całkiem przyjemnie. A co najważniejsze,  dosłownie zżera nas ciekawość, jak dalej potoczą się losy stworzonych przez pisarkę bohaterów? Co jeszcze wydarzy się w ich życiu?

Opowieść o trzech braciach, którzy oczywiście mają za sobą przeżycia dramatyczne i trudne do zaakceptowania. Ich dzieciństwo było jedną wielką traumą, o której naprawdę nie chcę już myśleć, ponieważ słyszę o podobnych przypadkach w telewizji każdego dnia. Wiem, że świata zbawić się nie da, ale tych wszystkich bezbronnych dzieci jest mi tak strasznie żal... Temat jak dla mnie zbyt skomplikowany, by go poruszać dzień po Świętach. Nie dam rady.

W każdym razie "Leśna Polana" jest ładnie napisaną historią miłości braterskiej. Prawdziwej miłości, nie tej udawanej. Jest też książką o przyjaźni trzech kobiet. Oczywiście o prawdziwej przyjaźni. Takiej, w której nikt nikogo nie obmawia za plecami i można liczyć na bezinteresowną pomoc.

To również książka o schowanym przez światem małym domku. Kto w nim zamieszka?
Polecam przede wszystkim wiernym fankom Katarzyny Michalak, bo one na pewno będą zachwycone tą opowieścią. Sama chętnie sięgnę po kolejne tomy.

Dziecko last minute Natasza Socha recenzja książki

Czytałam większość książek napisanych przez Nataszę Sochę. Ta polska dziennikarka, blogerka i pisarka charakteryzuje się doskonałym stylem, niesztampowym dowcipem i ciętą ripostą. Jej historie nie są proste, lekkie i przyjemne, choć czyta się je szybko i z prawdziwą przyjemnością. Autorka potrafi pisać o sprawach niełatwych lekko i ciekawie, nie zanudza czytelnika, a intryguje go i daje mu szansę na refleksję. Jej opowieści łączą się spójnie w całość, są wiarygodne i osadzone w naszych polskich realiach.

"Dziecko last minute", pomimo iż jest kontynuacją "Hormonii" można czytać bez znajomości pierwszej części. To dojrzała i przemyślana fabuła, a dialogi stworzone przez Sochę są pełne uroku i humoru. To książka prawdziwa, ukazująca obawy i rozterki kobiety dojrzałej w sposób interesujący i niepozbawiony optymizmu, jak też nadziei.  Główna bohaterka musi się zmierzyć z późnym macierzyństwem czy tego chce, czy nie chce. Wszak nikt jej o zdanie nie pyta...


Tytuł, podobnie jak w przypadku pierwszego tomu, dobrany idealnie, tak samo jak zakończenie. Myślałam, że po "Hormonii" nic mnie już nie zdziwi. Myliłam się po raz wtóry. "Dziecko last minute" wprawiło mnie w osłupienie, a po przeczytaniu całości chciało mi się wyć do Księżyca z ciekawości, co dalej? Co też jeszcze wymyśli ta chuda, zawsze modnie odziana, inteligentna i niepozbawiona humoru Socha?


Kalina jest już grubo po czterdziestce i nie ma stałego partnera. Ba! Ona w ogólne nie ma partnera. Przypadkowo poznany mężczyzna, który ma morze własnych problemów nie może być ojcem jej dziecka! Zresztą ona sama jest równie rozchwiana emocjonalnie, jak i ten dziwny facet! Czy tak skrajnie nieodpowiedzialni ludzie mogą być dobrymi rodzicami? Czy mają prawo do szczęśliwego i długotrwałego związku?

Opowieść niesztampowa. Czytam naprawdę sporo, ale takiej historii jeszcze nie miałam przyjemności poznać. Tu wszystko jest unikatowe, jedyne w swoim rodzaju, wyjątkowe! Polecam, polecam i jeszcze raz polecam!

To książka o prawdziwym życiu. O żalu do świata, najbliższych zdawałoby się osób, do samych siebie. O miłości, która może mieć mnóstwo różnych odcieni. Moc skrajnie różnych emocji gwarantowana! Ciepła, niosąca nadzieję powieść po brzegi napełni Was pozytywną energią i dostarczy Wam niezapomnianych wrażeń. Naprawdę warto się za nią rozejrzeć.

Wszystkie kolory nieba Krystyna Mirek

Krystyna Mirek jest obecnie jedną z najlepiej piszących polskich autorek powieści obyczajowych. Jej historie są przepełnione pozytywnymi emocjami, prawdą i życiową mądrością, której tak często nie potrafimy docenić. Dzięki tym książkom możemy na nowo odnaleźć nadzieję, zacząć myśleć optymistycznie i cieszyć się z tego, co otrzymaliśmy. Warto zapoznać się z twórczością właśnie tej pisarki.


"Wszystkie kolory nieba" to opowieść o Idze, która zupełnie niespodziewanie przewartościowała swoje życie i na stałe osiadła na powrót w Polsce. To tutaj próbuje sprostać pokładanym w niej nadziejom i oczekiwaniom, choć chyba nie do końca jest przekonana, że właśnie o takim życiu marzyła i takiego pragnęła. Czy na pewno pasuje do tego miejsca? Czy powinna odgrywać rolę szczęśliwej i spełnionej wybranki Wiktora? Wszak tyle innych kobiet będąc w jej sytuacji czerpałoby przyjemność z takiego obrotu spraw. Problem jednak polega na tym, że Iga nie jest tymi innymi, a Wiktor pokochał ją taką, jaka jest.

Czy uda jej się odnaleźć w tej niełatwej sytuacji? Czy znajdzie w sobie dość odwagi, by przeciwstawić się zaborczemu ojcu, czy uwolni się od niego raz na zawsze?

Książkę przeczytałam zbyt szybko. Żal było rozstać się z bohaterami tej historii, których obdarzyłam sympatią i którym naprawdę gorąco kibicuję. Z ciekawością i wypiekami na twarzy zagłębiałam się w lekturze i zapewniam, że nie był to czas stracony. Polecam zdecydowanie! Wszystkie powieści Krystyny Mirek są warte poznania. I te pierwsze, o których niebawem napiszę na blogu, i te najnowsze. Autorka nie obniża lotów, rozwija się z książki na książkę i ciągle ma głowę pełną niebanalnych pomysłów. Zaskakuje czytelnika za każdym razem. Dodaje mu otuchy, czasem pokazuje błędy, innym razem intryguje i wodzi za nos.
Nadmienić muszę, że oprócz pisania zajmuje się czwórką dzieci, a wychowywanie kolejnego pokolenia nie należy do zajęć łatwych. Sporo wiem na ten temat.

Prawo Mojżesza Amy Harmon

Amy Harmon to autorka powieści, które osiągnęły status bestsellerów. Sama lubi o sobie mawiać, że jest "zwyczajną żoną i mamą". Pisanie od zawsze sprawia jej ogromną frajdę.

"Prawo Mojżesza" to książka, którą naprawdę warto przeczytać.
Bohater tytułowy został znaleziony w koszu na pranie w pralni. Jego historia nie zaczęła się zatem banalnie i sztampowo. Już wtedy, gdy miał raptem kilka godzin, cudem uniknął śmierci. Jak dalej potoczyły się jego losy? Czy ta historia ma szczęśliwe zakończenie?

Lektura ta wzruszyła mnie i niejednokrotnie zaskoczyła. Dała do myślenia. Właśnie takie powieści polecam z czystym sumieniem. Takie, o których nie da się szybko i łatwo zapomnieć.

Całość przeczytałam w tempie ekspresowym. Z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy dziecka z problemami, a następnie nastolatka, którego kłopoty nadal się trzymały zbyt mocno, kurczowo.
Autorka stworzyła postać wiarygodną, złożoną, ciekawą i niełatwą w ocenie. Chłopak ma w sobie mnóstwo sprzeczności, intryguje i sprawia, że ludzie się go boją. Co takiego ma w sobie Mojżesz?

Nie zawiedziecie się na tej historii, choć wzbudzi w Was ogrom skrajnie różnych emocji. To książka prawdziwa, opowiadająca o życiu takim, jakie ono jest. Niełatwym do zaakceptowania, pełnym rozczarowań, ale w gruncie rzeczy niepozbawionym miłości. Miłości, która jest wyjątkowa. Jedyna w swoim rodzaju. A przecież dla takiego uczucia warto żyć. To ono nas uskrzydla, daje nam nadzieję, nadaje naszej egzystencji sens! Polecam, polecam i jeszcze raz polecam!

Dom na Skraju Nocy Catherine Banner

"Dom na Skraju Nocy" to rodzinna saga napisana ze sporym rozmachem. Wciąga od samego początku trzymając czytelnika w napięciu i zainteresowaniu aż do ostatnich stron. Dowiadujemy się, skąd wywodzi się familia Espositów, kto dał początek rodowi.

Lekarz Amadeo Esposito nie należał do dzieci szczęśliwych i pogodnych. Nie dorastał z dala od trosk i zmartwień. Jego dzieciństwo nie było usłane różami, lecz pomimo wszelkich przeciwności udało mu się zostać lekarzem. Człowiekiem szanowanym i docenianym. Nie spodziewa się tego, co szykuje dla niego los. Szuka pracy, a niespodziewanie otrzymuje dużo więcej niż mógłby kiedykolwiek oczekiwać.

Tytułowy Dom na Skraju Nocy jest budynkiem owianym złą sławą jednak nasz bohater nie przejmuje się gadaniem miejscowych i postanawia otworzyć w nim bar. Czy marzenie Amadea się spełni? Czy bar zacznie przynosić korzyści? Czy zostanie odczarowany? Czy niegdysiejszy podrzutek zapuści korzenie właśnie w tym miejscu?

W tej opowieści znajdziemy wszystko. Będą burzliwe zmiany na przestrzeni wieku, na naszych oczach będą dorastać kolejne pokolenia. Poznamy historię rodziny niezwykłej, niebanalnej.

To lektura pasjonująca i magiczna. Autorce udało się stworzyć klimat, jakiego nie znajdziemy w pierwszej lepszej książce. Możemy wszakże nie tylko śledzić rodzinne dzieje, ale również przyglądać się reformom i ulepszeniom, jakim poddawany był świat przez wiele, wiele lat. Wyspa zmienia się na naszych oczach. A czy zmianom ulega także ludzka psychika? Czy człowiek nadal poddaje się emocjom, ulotnym chwilom uniesienia, czy potrafi zawierać przyjaźnie?

Polecam.

To nie Twoja wina Kaja Platowska

To książka, która mnie zaskoczyła. Kilkukrotnie przekładałam ją z kąta w kąt, bojąc się jej treści. Nie chciałam, by mnie przygnębiła, by odebrała mi resztkę optymizmu, która jeszcze gdzieś tam się we mnie kołatała. Gdy wreszcie znalazłam w sobie dość siły, by zacząć czytać najnowszą publikację Kai Platowskiej, nie mogłam się od niej oderwać. Byłam zdziwiona. Naprawdę zdziwiona. Temat poruszony przez młodą pisarkę jest ważny i trzeba go podejmować.

Życie Patrycji było bardzo przewidywalne, żeby nie powiedzieć nudne. Wiedziała doskonale, jak będzie wyglądać jej przyszłość, na chłodno wybrała kierunek studiów, próbując za wszelką cenę nie dopuścić do głosu serca. Kierowała się rozsądkiem, to rozum podpowiedział jej, że po administracji bez problemu znajdzie pracę. Nie myślała tylko o sobie, o nie. Nieustannie starała się wspomóc finansowo matkę, która samotnie wychowywała jej ukochanego młodszego brata. Los szykował dla niej jednak niemiłą niespodziankę, która już na zawsze odmieniła jej stabilną i uporządkowaną egzystencję.

Główna bohaterka tej historii wreszcie może pozwolić sobie na wynajęcie pokoju. Wygląda na to, że znalazła stancję idealną. Niestety to przekonanie jest mylne i Patrycja znajdzie się w samym centrum koszmaru. Właściciel mieszkania dopuszcza się na niej gwałtu. Przychodzi regularnie i znęca się nad nią nie tylko fizycznie, ale również psychicznie. Czy dziewczyna znajdzie wyjście z tej dramatycznej sytuacji? Czy uda jej się uwolnić z rąk oprawcy?

Nie umiem jednoznacznie ocenić tej książki. Na pewno wzbudziła we mnie wiele skrajnie różnych emocji i nie sposób było szybko o niej zapomnieć. Czy autorce udało się stworzyć historię wiarygodną i poruszającą czytelnika? Moim zdaniem tak. Patrycja jawi się nam jako osoba zbyt słaba, nie ma w niej woli walki i to dzięki tym cechom wydaje się nam szalenie irytująca. Z drugiej strony, właśnie dlatego jest tak prawdopodobna. Zdaje się, że właśnie w ten sposób myślą i zachowują się ludzie w pułapce.
Czy ją polecam? Polecam tym, których ta recenzja zainteresowała. Ta powieść powinna zrobić na Was wrażenie.
Do jakiego odbiorcy jest skierowana ta publikacja? Do takiego, który poradzi sobie z tą trudną, bolesną tematyką. Nie będzie to jednak dobra lektura dla osób zbyt wrażliwych, ponieważ wciąż i wciąż będą o niej myślały i zastanawiały się, jak same zachowałyby się, gdyby kiedyś znalazły się w tak dramatycznej sytuacji.

Krystyna Mirek Jabłoniowy sad tom trzeci Spełnione marzenia recenzja

"Spełnione marzenia" Krystyny Mirek to świetny pomysł na prezent pod choinkę, oczywiście razem z dwoma poprzednimi częściami. Trzeci i niestety ostatni już tom serii Jabłoniowy Sad opowiadający o losach rodziny Zagórskich jest równie ciekawy jak wcześniejsze. Po raz kolejny za sprawą świetnego pióra autorki czytelnik mógł bezproblemowo przenieść się do wykreowanego przez nią świata i czuć się znakomicie pośród doskonale stworzonych i dogłębnie przemyślanych bohaterów tej sagi. W ciągu zaledwie paru chwil zaczynamy martwić się problemami całej familii, jak i poszczególnych jej członków. Żyjemy ich życiem, ich kłopoty stają się naszymi. Trzymamy kciuki za zagubione i niepewne swojej przyszłości córki Zagórskich, utożsamiamy się z nimi i zastanawiamy się, jak sami postąpilibyśmy, gdybyśmy znaleźli się w podobnej do ich sytuacji.
O tym, że los bywa okrutnie niesprawiedliwy wiemy doskonale. Próbujemy uzyskać odpowiedź na pytanie, dlaczego jednym ofiarowuje wszystko, a innym to wszystko odbiera. Z jakiego powodu jedni są szczęśliwi, nie muszą martwić się o swoje zdrowie, o byt, o finanse, a innym właśnie tego typu kłopoty i zmartwienia nieustannie spędzają sen z powiek? Czy warto się zamartwiać? Zastanawiać się nad tym, dlaczego? Podobno każdy dostaje tyle, ile jest w stanie udźwignąć. Nie wiem, czy to prawda i skąd znajdujemy w sobie siłę, by nie poddawać się i podnosić po każdym upadku. Między innymi o tym jest właśnie ta książka.
W tej części Jabłoniowego Sadu autorka najwięcej uwagi poświęciła Gabrysi, Maryli i Julii. Co prawda Zagórscy mają cztery córki, ale życie Anieli powoli stabilizowało się w stolicy. To trzy pozostałe kobiety miały sporo do ogarnięcia i przemyślenia. Jakby tego było mało ich matka, oparcie i opoka, niespodziewanie dla wszystkich zaczyna mieć własne problemy. Ojciec zajęty pracą w nowej księgarni nie dostrzega tego, co dzieje się z żoną. Córki również nie poświęcają czasu osobie, która zawsze jest przy nich wtedy, gdy jej potrzebują. Gabrysia jest skupiona na swoich troskach. Nadal, pomimo usilnych starań, nie udaje jej się zajść w ciążę. Julia zamartwia się zmniejszoną ilością klientów i własną samotnością. Chciałaby mieć przy swoim boku kogoś, kto by ją kochał. Maryla, choć wydaje jej się, że powrót do męża był doskonałym pomysłem, zaczyna zauważać, że nie tak łatwo jest po raz drugi wejść do tej samej rzeki. Robi dobrą minę do złej gry dla dobra dzieci i rodziny.
Na łamach tej fascynującej powieści okazuje się, że nie zawsze możemy spełnić nasze marzenia. Nie za wszelką cenę. Czasem musimy nauczyć się pokory i zaakceptować to, co przynosi nam los. Cieszyć się tym, co otrzymaliśmy.
To książka po brzegi wypełniona nadzieją i pozytywnymi emocjami. Ze smutkiem i żalem rozstajemy się z tą cudowną, ciepłą rodziną, jakich na świecie jest przecież coraz mniej. To wyjątkowa familia, do której naprawdę chciałoby się dołączyć. Choć przez chwilę poczuć ich radość i spokój. Będę za nimi tęsknić. Bardzo...

Pisarka stanęła na wysokości zadania. Pokazała typowo ludzkie, stereotypowe myślenie, z którym należy wszakże walczyć. Nie oceniać kogoś z góry i pod wpływem emocji. W sposób wyjątkowy przedstawiła swoich bohaterów, wskazała nam drogę, którą warto kroczyć, by pokonać przeciwności losu. Dodała otuchy.
Całość dopracowana i ciekawie przedstawiona. Jak zawsze w przypadku książek Krystyny Mirek powieść czyta się szybko i nie można się od niej oderwać choćby na sekundę. Stworzony przez autorkę klimat oczarowuje i pozwala mieć nadzieję na lepsze jutro. Polecam. Polecam z całego serca. Pomyślcie, jak doskonałym prezentem gwiazdkowym dla ukochanej mamy czy siostry byłaby taka trzytomowa, przepięknie napisana saga? Już widzę błysk w oczach Waszych najbliższych i radość malującą się na ich twarzach.

Magdalena Kordel Anioł do wynajęcia

Magdalena Kordel „Anioł do wynajęcia” Wydawnictwo Znak 2016
idealny prezent na Święta 




Magdalena Kordel to autorka serii książek opowiadających o perypetiach mieszkańców Malowniczego. Spod jej pióra wyszły między innymi powieści: „Uroczysko”, „Okno z widokiem” i „Wino z Malwiną”. Najnowsza publikacja pisarki ściśle związana jest z nadchodzącymi Świętami Bożego Narodzenia. Przypomina nam o tym, co ważne, na czym powinniśmy się skupić, o czym pamiętać. Nastraja nas optymistycznie i daje nadzieję na lepsze jutro. Jednocześnie przywraca wiarę w dobroć, serdeczność, życzliwość, po prostu w drugiego człowieka. To historia o ogromnej samotności, o błędach, które popełniamy, wreszcie o miłości pojawiającej się znienacka i zupełnie wbrew naszym oczekiwaniom. To również opowieść o tym, że powinniśmy słuchać naszych bliskich, dostrzegać ich potrzeby, akceptować wybory i mieć do nich zaufanie.
Główną bohaterką „Anioła do wynajęcia” jest młoda, wchodząca dopiero w dorosłość dziewczyna, której życie nie rozpieszczało i nigdy wcześniej nie było usłane różami. Najpiękniejszym okresem w jej życiu było dzieciństwo spędzone pod opiekuńczymi skrzydłami ukochanej babci. To ona nauczyła ją wiary w siebie, dostrzegła jej ogromny talent i wskazała wartości, którymi powinien kierować się każdy. Teraz Michalina nie ma się gdzie podziać. W brutalny sposób pozbawiona dachu nad głową i jakiejkolwiek opieki, próbuje radzić sobie z problemami, jednocześnie nie tracąc nadziei, pogody ducha i szacunku do samej siebie. Jest w sytuacji nie do pozazdroszczenia, szczególnie, że na dworze panuje coraz bardziej przenikliwe zimno, a ona nie ma na sobie nawet ciepłego okrycia. Poza tym wygląda na to, że kolejną noc spędzi w jakiejś bramie lub na peronie. Czy znajdzie się ktoś, kto wyciągnie do niej pomocną dłoń? Kto dostrzeże w niej coś więcej niż tylko wałęsającą się, zagubioną nastolatkę?
Powieść znakomicie nadaje się na prezent świąteczny dla najbliższej osoby. Nastraja optymistycznie, rozbawia do łez, a jednocześnie przypomina nam, za co kochamy Boże Narodzenie. Pisarka pozwala nam uwierzyć w cuda, w magię świąt, poczuć ich niezwykłą atmosferę. Jednocześnie poczujemy zapach piernika i makowca, które to ciasta będziemy mogli samodzielnie upiec dzięki sprawdzonym przepisom znajdującym się na końcowych kartach publikacji. Polecam zdecydowanie dając gwarancję udanej, niesamowicie wciągającej lektury, idealnie dopasowanej do mroźnego świątecznego poranka i kubka najlepszej kawy.

Iwona Żytkowiak Świat Ruty

Iwona Żytkowiak „Świat Ruty” Wydawnictwo Prószyński i S-ka 2016


Chciałabym pokrótce opowiedzieć Wam o najnowszej powieści Iwony Żytkowiak. „Świat Ruty” jest lekturą niełatwą w odbiorze i zmuszającą do głębokiej, przemyślanej refleksji. Autorka stawia przed nami trudne pytania, a odpowiedź na nie wcale nie będzie oczywista i jednoznaczna. W historii tej poznajemy Irenę, która zupełnie niespodziewanie wplątana zostaje w życie Ruty i jej rodziców. Czy tego chce czy nie, musi poradzić sobie z bolesną dla nich przeszłością, zaakceptować ją i zrozumieć. My również musimy poukładać poszczególne elementy tej układanki. Pojąć relacje panujące tak niegdyś, jak i obecnie pomiędzy Polakami, Niemcami i Żydami. Odnaleźć drogę. Docenić odmienność, inność…
To powieść, obok której nie można przejść obojętnie. Wymaga skupienia, wyciszenia, zastanowienia. Dzięki niej poznajemy bohaterów nietuzinkowych, rewelacyjnie wykreowanych i przemyślanych w najmniejszym nawet detalu. Pisarka przygotowała się do tematu, który poruszyła w tej publikacji doskonale, tworząc literacki majstersztyk, książkę wyjątkową. Poruszyła struny w duszy czytelnika głęboko ukryte, schowane przed światem i innymi ludźmi. To historia klimatyczna, niecodzienna, nostalgiczna. Polecam z całego serca ludziom, którzy nie są pozbawieni empatii.

O Wojtku z planety Uran recenzja

Agnieszka Dydycz, Antoni Oniśko „O Wojtku z planety Uran” Wydawnictwo Alegoria 2016

„O Wojtku z planety Uran” to książka przeznaczona dla dzieci co najmniej czteroletnich. Najmłodszych zaciekawią przepiękne, w każdym szczególe dopracowane ilustracje i niesztampowy język bohatera, starszych interesująca fabuła i niecodzienne podejście do poruszanego w tej publikacji tematu.
Powieść powstała w naprawdę niezwykły sposób. Kosmita Wojtek po prostu przyśnił się pięcioletniemu wówczas Antosiowi. Chłopiec opowiedział o tym śnie swojej mamie, która całość spisała. 70% przychodów ze sprzedaży tej książki zostanie przekazane na Fundację „Pomóżmy Dzieciom”, której podopieczni znajdują się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej.
Pochodzący z planety Uran Wojtek nie wygląda tak jak mieszkańcy Ziemi. Chociaż jest dzieckiem, ukończył już 150 lat. Wiek ten nie przeszkadza mu jednak w zaprzyjaźnieniu się z pięcioletnim Antosiem. Dzięki niemu poznaje ziemskie zwyczaje, potrawy, świat otaczający chłopca. Uczy się jeździć na rowerze i rozmawia z nietoperzami!
To historia o przyjaźni i życzliwości, ciepła, wesoła, pouczająca. Dziecko z prawdziwym, niesłabnącym zainteresowaniem słucha czytania rodzica lub też samodzielnie zapoznaje się z niebanalnym tekstem. Całości doskonale uzupełniają barwne ilustracje. To wartościowa, pobudzająca wyobraźnię młodego człowieka książka, z którą nie sposób się nudzić. Polecam!