Ranczo powieść! Mój ulubiony serial.

Uwielbiam Ranczo i bardzo cieszy mnie fakt, że pojawi się powieść o mieszkańcach miasteczka Wilkowyje. Zaśmiewałam się do łez, bohaterowie rozbawiali mnie, irytowali, zadziwiali. Jednych lubiłam, kibicowałam im, inni mnie denerwowali, ale mimo wszystko miło spędzałam czas w uroczym, interesującym towarzystwie.
6 lutego premiera powieści.

Wilkowyje i ich barwni mieszkańcy już nie tylko na ekranie telewizora!

Ranczo

Robert Brutter, Jerzy Niemczuk

Premiera: 6 luty 2014

Co może wyjść ze zderzenia amerykańskiego optymizmu z mentalnością mieszkańców typowej polskiej wsi? Zabawna historia Amerykanki Lucy, która zamieszkała na prowincji w odziedziczonym po babci zrujnowanym dworku i próbuje przystosować się do życia na polskiej wsi, a raczej… dostosowuje wieś do swojej filozofii życiowej. Nie obejdzie się bez  kilku poważnych trzęsień ziemi, ale w końcu uda się jej wprowadzić do gminy wiele zmian na lepsze.

„Ranczo” to niezwykle zabawna i wnikliwa, ale zarazem ciepła satyra na współczesną polską wieś i jej mieszkańców.

Opowieść prosto z planu ulubionego polskiego serialu dla wszystkich którzy pokochali perypetie mieszkańców Wilkowyj! Kultowe dialogi, duża dawka humoru i sporo ciekawych informacji o postaciach z Rancza.

Emisja serialu miała zakończyć się po 4 seriach, ale apele wiernych widzów spowodowały, że po dwóch latach przerwy na ekranach zagościły kolejne serie.

W czasie emisji szóstej edycji stacja była bezkonkurencyjnym liderem rynku telewizyjnego.  7. seria opowieści o przygodach mieszkańców Wilkowyj przyciągnęła przed telewizory ponad 6 mln widzów! Obok „M jak miłość” jest to wciąż najchętniej oglądany serial wśród Polaków!

– Polak zawsze dla Ameryki głowę tracił – zauważył sentencjonalnie Japycz i odstawił butelkę na ławeczkę. Solejuk z przekonaniem pokiwał głową.

– A czemu? – Pietrek drążył temat.

– Nie wiadomo. Tyle narodu tam wyjechało. Może i ludzie myślą, że to druga Polska jakby – wyjaśnił Japycz – ale taka lepsza. Z dolarami.

– I wojny nigdy z Ameryką nie było. Znaczy naszej – dodał Solejuk.

– Bo daleko – westchnął Japycz.

fragment