Niczego nie szukam w literaturze. Wolę się w niej zagubić, jak w uliczkach Barcelony. Nieważne, czy się idzie z mapą czy bez niej, człowiek czuje zdezorientowany i zaskoczony miejscem, w którym nagle się znajdzie. Lubię, jak mnie czasem literatura zdezorientuje. Lubię to uczucie, że idzie się dokądś z ciekawością, co będzie za następnym rogiem.
Ten komentarz należy do Gogoa.
Wygrywa:
Autorka postanowiła nagrodzić jeszcze jedną odpowiedź:
Książki są nieśmiertelne. Czasem bywa i tak, że człowiek w literaturze szuka właśnie nieśmiertelności.
"Kto czyta, żyje podwójnie" mówią i mają rację. Ale w tym drugim życiu jest coś więcej niż tylko przeżywanie genialnej przygody z bohaterem powieści. W tym drugim życiu znajdujemy mądrość, oderwanie od rzeczywistości i motywację do zrobienia czegoś z tą pierwszym światem, momentem, w którym zatrzaskujemy książkę z myślą, że trzeba wstać i kontynuować swoją rutynę.
Historia lubi zataczać koło. Literatura jest po to, żeby ostatni punkt na okręgu nie znalazł się w miejscu, w którym człowiek przeżywa swoisty lub globalny armagedon.
Literatura to już nawet nie świat. To światy, tysiące, miliony, miliardy różnych światów, do których wchodzimy na parę chwil, by móc wyciągnąć z nich coś nowego. Nie zwiedzimy ich wszystkich, ale te, które będziemy mieli okazję zobaczyć, na zawsze pozostawią w nas coś, czego nikt nam nie odbierze. Łatwiej zabić niż zniszczyć; mądrość jest nieśmiertelna.
Tego szukam w książkach. Zwykłych chwil w obłoku nieśmiertelnego geniuszu. Szczypty adrenaliny i radości, gdy za oknem pada deszcz, otaczając wszystko niekończącym się smutkiem i depresją. Niepowtarzalnego świata, do którego wejdę na chwilę, choć który nigdy nie stanie się częścią mojego życia. Pamięci o tych, którzy kiedyś sprawili, że dziś Polska, Europa, a może i świat stały się lepsze.
Szukam nadziei na lepsze jutro.
"Kto czyta, żyje podwójnie" mówią i mają rację. Ale w tym drugim życiu jest coś więcej niż tylko przeżywanie genialnej przygody z bohaterem powieści. W tym drugim życiu znajdujemy mądrość, oderwanie od rzeczywistości i motywację do zrobienia czegoś z tą pierwszym światem, momentem, w którym zatrzaskujemy książkę z myślą, że trzeba wstać i kontynuować swoją rutynę.
Historia lubi zataczać koło. Literatura jest po to, żeby ostatni punkt na okręgu nie znalazł się w miejscu, w którym człowiek przeżywa swoisty lub globalny armagedon.
Literatura to już nawet nie świat. To światy, tysiące, miliony, miliardy różnych światów, do których wchodzimy na parę chwil, by móc wyciągnąć z nich coś nowego. Nie zwiedzimy ich wszystkich, ale te, które będziemy mieli okazję zobaczyć, na zawsze pozostawią w nas coś, czego nikt nam nie odbierze. Łatwiej zabić niż zniszczyć; mądrość jest nieśmiertelna.
Tego szukam w książkach. Zwykłych chwil w obłoku nieśmiertelnego geniuszu. Szczypty adrenaliny i radości, gdy za oknem pada deszcz, otaczając wszystko niekończącym się smutkiem i depresją. Niepowtarzalnego świata, do którego wejdę na chwilę, choć który nigdy nie stanie się częścią mojego życia. Pamięci o tych, którzy kiedyś sprawili, że dziś Polska, Europa, a może i świat stały się lepsze.
Szukam nadziei na lepsze jutro.
Ewa wygrywa:
Pani Anna za moim pośrednictwem gratuluje Wam, wszystkim uczestnikom dziękuje za udział w konkursie i pozdrawia serdecznie :)
Ja przyłączam się do tych słów. I zapraszam do kolejnego konkursu, tym razem do wygrania "Zamek z piasku" Magdaleny Witkiewicz: http://asymaka.blogspot.com/2013/10/zamek-z-piasku-magdalena-witkiewicz.html
Serdecznie gratuluję :-)
OdpowiedzUsuńGratuluje i życzę samych przyjemnych chwil przy wygranej lekturze.
OdpowiedzUsuńGratuluję , znów się nie udało :(
OdpowiedzUsuńO jejku, zaponialam zajrzec na wyniki! Biegne odpisac na mejk!
OdpowiedzUsuńPrzepraszam za to powyższe xD
UsuńSiedzę sobie spokojnie na dodatkowym angielskim, rozmawiam z nauczycielką, aż tu nagle przychodzi mi myśl: "cholera, a kiedy były wyniki konkursu?". Mój tydzień trwał ruski rok, więc przeżyłam mały szok z myślą, że nawet jak udało mi się "Pałac" wygrać (nadzieja matką głupich), to pewnie się spóźniłam. A tu tyle radości, tyle szczęścia! :D Może to nie i "Pałac", który zauroczył mnie samym tytułem, ale skoro książka tej samej autorki, to będę miała możliwość się zapoznać. Dziękuję bardzo, bo to piękny koniec okropnego tygodnia! :D
Mój też jest taki, i tak samo cieszę się, że już się kończy :)
Usuń