Dom złudzeń. Zosia. Iwona J. Walczak premiera: 14.07.2015

Najnowsza propozycja literacka Iwony Walczak to drugi tom „Domu złudzeń”, w którym poznamy historię Zosi. Pierwsza część opowiadała o losach Igi, która musiała spokornieć i złagodnieć, by przetrwać. Życie nie było dla niej ostatnimi czasy zbyt łaskawe, wcześniej kpiła sobie z niego i żyła z dnia na dzień, nie martwiąc się o jutro. Teraz niestety okazało się, jak ważna jest stabilizacja i odpowiedzialność za własne czyny. Nie można beztrosko wydawać pieniędzy, bo wreszcie zwyczajnie zabraknie środków. To właśnie spotkało Igę, a raczej jej męża, który zgadzał się na każdą jej zachciankę, fanaberię, spełniał nawet najbardziej wygórowane marzenia i żądania kobiety.

Zosia, którą mieliśmy przyjemność poznać w końcowych fragmentach pierwszego tomu „Domu złudzeń” zdaje się być osobą zupełnie inną niż Iga. Nie zależy jej na dobrach materialnych, stara się też pomagać bliźnim, jest społecznicą. Wprowadza się właśnie do domostwa, które musiała opuścić Iga. To Zosi bowiem udało się wygrać przetarg i to ona stała się właścicielką posiadłości. Ma zamiar zamieszkać na piętrze, parter przeznaczając na dom pracy twórczej, gdzie będą mogły spotykać się dzieci. Z Igą co prawda łączą ją więzy krwi, jednak nieporozumienia zdają się być silniejsze niż rodzinne koligacje.

Bardzo zależało mi na zapoznaniu się z drugim tomem „Domu złudzeń”, ponieważ autorka w tej właśnie części wielokrotnie wspomina bliskie mi  strony. Zawędrujemy do Drawska Pomorskiego, którego bardzo blisko mieszkam, do Świdwina, do którego dojeżdżają do pracy mirosławieccy żołnierze, do Czaplinka, Bornego Sulinowa, Poznania i Szczecina. Jednak pisarka nie ogranicza się tylko do terenów, które znam doskonale, za jej sprawą wędrujemy również do Mińska, Nowego Jorku, Berlina.

Zosia okazuje się być osobą sympatyczną, nieco zagubioną. Z wielką radością tworzy chór dziecięcy, przy okazji obserwując swoich podopiecznych i dowiadując się, w jakich kierunkach są utalentowani. Kajtek na przykład przepięknie śpiewa, ale zdaniem jego rodziców zajęcie to jest mało męskie. Lisa ślicznie rysuje i Zosia uważa, że powinna rozwijać swój talent. Oprócz śpiewu i malowania dzieci mogą także poczytać książki, kreatywnie i przyjemnie spędzić czas. Tytułowa bohaterka próbuje poznać lokalną społeczność, nawiązać z nią kontakt, zaprzyjaźnić się z ludźmi, którzy mieszkają tuż obok. Czy zostanie przez nich zaakceptowana?

Iga przebywa obecnie w Beaumont, ale nie znalazła tam jak dotąd bratniej duszy. Wszystkie rozterki przelewa na papier, pisząc listy do zmarłej przyjaciółki, Ewy. Pracowała w kwiaciarni i szczerze lubiła swoje zajęcie, ponieważ tutaj miała czas na rozmyślanie, w ciszy i spokoju wszystko mogła analizować i zastanawiać się nad wieloma sprawami. Nie do końca potrafiła porozumieć się z właścicielką kwiaciarni, Emily, i dlatego z chęcią przyjęła propozycję pracy przy organizacji wesel. Czy z tym fachem zwiąże swoją przyszłość?

Książka przestawia wspomnienia z dzieciństwa, dorastania i dorosłego życia Zosi. Dowiadujemy się również, jak wygląda teraźniejszość Igi. Bardzo podobało mi się w tej publikacji to, że jest autentyczna, mówi o prawdziwym życiu, w którym zdarzają się  smutne sytuacje i troski, przeplatające się z momentami szczęścia i zadowolenia. Tak właśnie wygląda nasza rzeczywistość, czasem jesteśmy radośni, innym razem ocieramy łzę, chce nam się krzyczeć i tupać, zachowywać mało elegancko i dostojnie. Jesteśmy tylko ludźmi, mamy prawo popełniać błędy, postępować nierozważnie. I o tym jest ta historia. O tym, że brakuje nam pieniędzy. Że nie zawsze się ze sobą zgadzamy, że napotykamy na swojej drodze problemy, ale i odnosimy niebywałe sukcesy. Jesteśmy dumni z naszych dzieci, przerażeni tym, jak szybko dorastają, usamodzielniają się, wyjeżdżają coraz dalej i dalej, by studiować na wymarzonej uczelni.

„Dom złudzeń – oby okazał się miejscem spełnionych marzeń, dla niej, dla córki, a także dla gromadki cudownych dzieci.

Tak, postanowiła, że zrobi wszystko, by tak się stało”.

„Dom złudzeń. Zosia” to historia niezwykła, wielowątkowa. Czytamy ją z wielkim zaciekawieniem i uważnie śledzimy losy jej licznych bohaterów. Napisana z prawdziwą starannością, momentami zadziwia nas i zaskakuje. Pokazuje, jak można sobie poradzić nawet w sytuacjach trudnych i dramatycznych. Czym powinniśmy kierować się w naszym życiu, nad czym popracować, by poczuć pełnię szczęścia. Autorka doskonale przedstawiła nam poszczególne relacje, zarówno damsko-męskie, jak też przyjacielskie i rodzicielskie. Postaci przez nią stworzone  są bardzo realistyczne. Emocje, jakie w nich buzują, odczucia i dylematy, przed jakimi stają, wszystko to komponuje się w idealną całość. Polecam.

Premiera: 14.07.2015

Książce patronuję medialnie, dlatego możecie spodziewać się spodziewać, że pojawi się w cyklu Dzień z książką. Autorka odpowie też na kilka Waszych pytań, do wygrania będą egzemplarze powieści. 

Recenzja tomu pierwszego: http://asymaka.blogspot.com/2014/07/dom-zudzen-iwona-j-walczak-premiera.html