Na Cienistej Plaży z cyklu o Zatoce Aniołów. Barbara Freethy.

Barbara Freethy stworzyła moim zdaniem naprawdę ujmującą serię. Po zapoznaniu się z tomem pierwszym wiedziałam, że nie ominę szerokim łukiem kolejnych części za nic w świecie. Można je czytać osobno, ponieważ tak naprawdę łączy je tylko miejsce, w którym się rozgrywa akcja. Główną bohaterką "Na Cienistej Plaży" jest Laureen, która trzynaście lat temu opuściła rodzinne strony. Ani ona, ani jej matka i brat, nie potrafili żyć dalej w miejscu, które stało się świadkiem morderstwa. Zabójstwa członka ich rodziny. Udane, szczęśliwe życie najbliższych sobie ludzi legło w gruzach, rozsypało się jak domek z kart, pod wpływem traumatycznego przeżycia. Czyżby nie opierało się na mocnych filarach? Jakie tajemnice kryje miasteczko? Co takiego stało się tego feralnego dnia? Czy Laureen da radę przejść przez to wszystko jeszcze raz? Stanąć twarzą w twarz z przeszłością, o której próbowała nie myśleć przez niemalże połowę swego życia? Od której próbowała za wszelką cenę uciec, nie zważając na to, że rani ojca, oskarża mężczyznę, który ją kochał...

Niebywała historia! Ogromne emocje, tajemnice, które nie powinny nigdy ujrzeć światła dziennego, te, które tracą na ważności z upływem lat i te, które nigdy nie będą przedawnione.

Dlaczego Laureen decyduje się na przyjazd do Zatoki Aniołów, choć to sprawia jej tak wielki ból? Jest jedyną osobą, która może zaopiekować się chorym na Alzheimera ojcem. Pojawia się w idealnym momencie, jest naprawdę potrzebna temu schorowanemu człowiekowi, który nigdy nie potrafił okazać jej miłości. Który nigdy nie powiedział, jak jest dla niego ważna. Którego oczkiem w głowie była młodsza siostra Laureen, Abby. Może prawda jest tak oczywista, że aż absurdalna? Może to zazdrosna siedemnastolatka zamordowała bardziej uzdolnioną, bardziej kochaną i lubianą piętnastolatkę? Czy uda się odnaleźć pamiętnik Abby, jedyny ślad, dowód być może?

To piękna, choć bolesna opowieść o sile miłości, przyjaźni, zazdrości. O tym, jak trudno czasem powiedzieć: Kocham Cię. O tym, że nie wolno dorosłym zrzucać na dzieci odpowiedzialności za własne czyny i błędy. Ciepła, serdeczna propozycja na nadchodzące upalne popołudnia. Czyta się ją bardzo szybko, jesteśmy zaintrygowani i podekscytowani. Chcemy za wszelką cenę odkryć prawdę. Emocjonująca, trzymająca w napięciu, świetnie napisana. Dająca nadzieję na to, że nawet śpiączka nie jest w stanie rozdzielić ukochanych, szczególnie, że lada moment mają zostać rodzicami. Polecam.