"Sceny z życia za ścianą" Janusz L. Wiśniewski

Z tyłu książki napisane jest, że każda z tych historii jest prawdziwa... 
"Sceny..." Janusza L. Wiśniewskiego to książka, która poruszyła mnie niesamowicie... Zaczęłam się zastanawiać nad tym, jak często nie doceniamy swojego życia, nie traktujemy osób kochanych z należytym szacunkiem, być może ich  nie kochamy? Każdemu zdarza się błądzić... to fakt bezsprzeczny...
To krótkie opowiadania o różnych ludziach, takich, których być może znamy i my, których mijamy na ulicy, może czasem jest to historia o nas samych... nasze życiowe opowiadanie... często tragiczne... Dlaczego  zdarza się, że ludzie będący w związku wcale ze sobą nie rozmawiają? Nie mówią o tym, co czują, co myślą, o czym marzą? Zawsze uważałam, że przez to tyle związków się rozpada, bo brak porozumienia, bo nic nie wiemy o tej drugiej osobie, z którą dzielimy życie... bo milczymy... zamiast podzielić się swymi obawami z tą najważniejszą dla nas osobą, wolimy obcym opowiadać nasze tragiczne historie, szukamy wsparcia i rad nie w tym miejscu, co trzeba... Czasem tak jest łatwiej, to prawda, ale czasami trudniej, niestety... oddalamy się od siebie coraz bardziej i bardziej, aż pewnego dnia budzimy się zdziwieni, zastanawiając się, kim jest ta osoba śpiąca obok nas? Nie znamy jej... aż tak dobrze jak nam się wydawało. Nie kochamy... bo się zmieniła... a może jest taka, jak przedtem, tylko my kochaliśmy nie ją, tylko nasze wyobrażenie o niej? I teraz nie chcemy, nie umiemy pogodzić się z tym, że ta osoba też ma wady, bo jest tylko człowiekiem, jak my...
Książkę czytałam od koniec sierpnia 2009 roku, te moje refleksje na jej temat pochodzą z TEGO miejsca KLIK>