Magdalena Kordel Uroczysko

Muszę napisać na samym początku, że mamy w naszym kraju naprawdę sporo utalentowanych kobiet piszących. Wiedziałam o tym od dawna, ale wielu nazwisk niestety nie znałam, a do nich należało właśnie i to - Magdalena Kordel. Żałuję bardzo, bo ominęło mnie wiele cudownych przeżyć z książkami autorki, które staram się w ostatnim czasie nadrobić.

M. Kordel poznałam jedynie "wirtualnie", za sprawą Jej bloga KLIK do bloga pisarki > . Uważam, że jest osobą sympatyczną, naturalną i co niebywale ważne normalną, pomimo tego, że odniosła sukces nie zachowuje się jak 'wielka gwiazda' i ma czas nawet dla szarego człowieka. Miała świetny moim zdaniem pomysł z okazji Świąt Bożego Narodzenia pozwalając swoim czytelnikom na stworzenie opowiadań związanych z tym okresem, zajęła się drukiem i wszystkim innym, choć czasu miała niewiele. Mamy z moją Groszek cudowną pamiątkę, ponieważ obie napisałyśmy opowiadania do tego tomiku. Był to nasz debiut literacki można by rzec.

Bardzo chciałam poznać twórczość pisarki, jednak zdobycie książki było naprawdę trudne. Nie mogłam jej sobie zwyczajnie kupić, z uwagi na brak środków, czekałam więc niecierpliwie aż "któryś tytuł mi z nieba spadnie". Niestety trochę to trwało, ale nareszcie się udało, miałam aż trzy powieści do przeczytania w formie papierowej, do tego czwarty, kontynuację "Uroczyska" na komputerze. Byłam naprawdę szczęśliwa! Lektura oczywiście mnie nie zawiodła, warto było czekać, naprawdę!

Magdalena Kordel debiutowała "48 tygodniami", których niestety jeszcze nie znam. Ona i jej mąż prowadzą własną agencję reklamowo-wydawniczą. Mają dwójkę dzieci, trzy psy i kota. Pisarka uwielbia podróżować, zwłaszcza po Dolnym Śląsku i Toskanii. Pracuje nad przewodnikiem po Sudetach, ponieważ kocha je wielką miłością od pierwszego wejrzenia. Tyle na temat autorki możemy wyczytać z okładki książki, jeżeli chcecie wiedzieć coś więcej, warto zerknąć na blog M. Kordel, o którym wspomniałam na początku.
"Uroczysko" to powieść nade wszystko wesoła, zabawna, tryskająca nieustannym humorem, z każdej niemalże strony. Mamy tu co prawda na wstępie dosyć trudną i niezbyt radosną, żeby nie powiedzieć tragiczną sytuację, ale na szczęście bohaterka potrafi sobie z tym, co jej się przydarzyło poradzić. I radzi sobie znakomicie! Książka pozwala nam mieć nadzieję na to, że można wyjść cało z  każdej opresji, z każdej najtrudniejszej nawet sytuacji, bo kobiety wbrew pozorom są silne i mądre. Pisarka wykreowała bardzo prawdziwe, barwne, ciekawe i  z życia wzięte osoby, poznajemy tu i  miłe, dobre, jak też niezbyt sympatyczne, miejscami odpychające nawet, jak na przykład poprzedni właściciel pieska Mai, naszej głównej bohaterki. Wspomniana Maja ma córkę, nastolatkę Marysię oraz męża, który zostawia ją na lodzie, bez pieniędzy i mieszkania, zimnego, niedogrzanego, ale dach nad głową był, jak by na to nie patrzeć... Mimo wszystko całe te zawirowania losu wychodzą kobiecie na zdrowie, ponieważ wyjeżdża w Sudety, gdzie widoki na przyszłość, ale nie tylko te, są zachwycające. Możemy tu znaleźć wiele ciepła, ale też prawdziwych ludzi z sercem na dłoni, gotowych pomóc w każdej sytuacji. Polecam jak najbardziej.
Książka jest dostępna w Bibliotece Publicznej w miasteczku, w którym mieszkam, za moją namową nabyła ją Pani dyrektor biblioteki, za co bardzo, bardzo dziękuję.