Joanna Sykat "Tylko przy mnie bądź"
Fragment drugi.
"Wojtek... Przysunęła do twarzy nadgarstek, ciągle jeszcze naperfumowany zapachem lipy, której gałązkę przywiozła wczoraj. Stamtąd. Leżące przy wannie szypułki były już przywiędnięte, ale wciąż przypominały świat, który kilkanaście godzin temu pozostał za murem. Pocałunki Wojtka dawno już wyparowały z policzków do pamięci, ale ta przyniesiona przez niego gałązka była z Martą tu i teraz. Zawsze przynosił jej kwiatki na pożegnanie. Nie zrywaj, prosiła, ale unosił tylko te swoje ciemne brwi i mówił z dezaprobatą: "Przecież to dla ciebie!". No i przyjeżdżała do domu ze stokrotkami, firletkami, rumiankami i czymkolwiek kwitnącym, co zaplątało się w palce chłopaka. A potem wrzucała przywiędłe płatki i listki do dzbanuszka, który stał przy oknie. Taki pamiątkarski sentyment do wszystkiego, co w jakiś sposób wiązało się z Wojtkiem. Już zaczynała tęsknić. Żałować, że znowu tak krótko. Że tylko w jedną noc mogła się do niego przytulać."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz