Książka dnia. "Szukaj mnie wśród lawendy. Gabriela" Agnieszki Lingas-Łoniewskiej.
Zasady konkursu:
1. Przez cały dzień będę udostępniać fragmenty powyższej książki. Warto ciekawie komentować, zarówno na FP jak i na moim blogu, by pod koniec dnia otrzymać wiadomość o tym, że egzemplarz powieści trafi w Wasze ręce.
2. Proszę o udostępnianie fragmentów, zachęcanie znajomych do polubienia Pisaninka i FP książki na FB.
3. Konkurs przeznaczony jest dla czytelników mojego bloga.
Zasady konkursu:
1. Przez cały dzień będę udostępniać fragmenty powyższej książki. Warto ciekawie komentować, zarówno na FP jak i na moim blogu, by pod koniec dnia otrzymać wiadomość o tym, że egzemplarz powieści trafi w Wasze ręce.
2. Proszę o udostępnianie fragmentów, zachęcanie znajomych do polubienia Pisaninka i FP książki na FB.
3. Konkurs przeznaczony jest dla czytelników mojego bloga.
Fragment pierwszy:
"Gabrysia czekała. Wiedziała, że już zjechał z autostrady, więc za jakieś pół godziny dotrze do Trpanj. Pamiętała, że Robert zaprosił go na swój wieczór kawalerski. Dzień wcześniej rozmawiała z Ivo przez telefon.
-Cieszę się, że przyjeżdżasz-powiedziała, przełamując jakiś wewnętrzny opór.
-Cieszę się, że zobaczę Dario.
-No tak.-Nie kryła rozczarowania.
-Dobrze, że twoja siostra wychodzi za mąż. Ona je sretna.
-Tak, jest bardzo szczęśliwa.
-Czasami trzeba pomyśleć o sobie i o własnej przyszłości.
-Myślę o niej cały czas.
-Takoder sam... Ja też.
-To... cieszę się.
-Vidimo se, Gabi.
-Do zobaczenia, Ivo.
Coś uderzyło ją w jego głosie, jakaś rezygnacja, a jednocześnie determinacja. Gabrysia pragnęła go zobaczyć, tęskniła za nim. Teraz, gdy życie jej sióstr zaczynało wracać na właściwe tory po tych wszystkich meandrach i utrudnieniach, kaprysach losu wręcz, pomyślała, że ona, jako najmłodsza... może też ma szansę na to, aby naprawić błędy przeszłości, wszystko wyjaśnić, wyznać prawdę i zacząć od nowa. Bo przecież kochała go bardzo. Bym ojcem jej syna. Też pragnęła stabilizacji i to u boku mężczyzny, którego nigdy nie przestała kochać. Popełniła wiele błędów, była młoda, zawsze trochę szalona, ale on tez nie dał jej szansy na wytłumaczenie. Jak typowy południowiec uniósł się honorem i nie chciał rozmawiać. Liczył się tylko on, jego zraniona duma i prawda, która była kłamstwem. Może teraz... nadejdzie ich czas?"
-Cieszę się, że przyjeżdżasz-powiedziała, przełamując jakiś wewnętrzny opór.
-Cieszę się, że zobaczę Dario.
-No tak.-Nie kryła rozczarowania.
-Dobrze, że twoja siostra wychodzi za mąż. Ona je sretna.
-Tak, jest bardzo szczęśliwa.
-Czasami trzeba pomyśleć o sobie i o własnej przyszłości.
-Myślę o niej cały czas.
-Takoder sam... Ja też.
-To... cieszę się.
-Vidimo se, Gabi.
-Do zobaczenia, Ivo.
Coś uderzyło ją w jego głosie, jakaś rezygnacja, a jednocześnie determinacja. Gabrysia pragnęła go zobaczyć, tęskniła za nim. Teraz, gdy życie jej sióstr zaczynało wracać na właściwe tory po tych wszystkich meandrach i utrudnieniach, kaprysach losu wręcz, pomyślała, że ona, jako najmłodsza... może też ma szansę na to, aby naprawić błędy przeszłości, wszystko wyjaśnić, wyznać prawdę i zacząć od nowa. Bo przecież kochała go bardzo. Bym ojcem jej syna. Też pragnęła stabilizacji i to u boku mężczyzny, którego nigdy nie przestała kochać. Popełniła wiele błędów, była młoda, zawsze trochę szalona, ale on tez nie dał jej szansy na wytłumaczenie. Jak typowy południowiec uniósł się honorem i nie chciał rozmawiać. Liczył się tylko on, jego zraniona duma i prawda, która była kłamstwem. Może teraz... nadejdzie ich czas?"
W życiu wiele jest zawirowań. Może nie u każdego tak burzliwych, ale problemów codzienności nie da się uniknąć, a potem z ulgą przyjąć czas spokoju :)
OdpowiedzUsuń