Książka dnia. "Szukaj mnie wśród lawendy. Gabriela" Agnieszki Lingas-Łoniewskiej.
Zasady konkursu:
1. Przez cały dzień będę udostępniać fragmenty powyższej książki. Warto ciekawie komentować, zarówno na FP jak i na moim blogu, by pod koniec dnia otrzymać wiadomość o tym, że egzemplarz powieści trafi w Wasze ręce.
2. Proszę o udostępnianie fragmentów, zachęcanie znajomych do polubienia Pisaninka i FP książki na FB.
3. Konkurs przeznaczony jest dla czytelników mojego bloga.
Fragment drugi:
Zasady konkursu:
1. Przez cały dzień będę udostępniać fragmenty powyższej książki. Warto ciekawie komentować, zarówno na FP jak i na moim blogu, by pod koniec dnia otrzymać wiadomość o tym, że egzemplarz powieści trafi w Wasze ręce.
2. Proszę o udostępnianie fragmentów, zachęcanie znajomych do polubienia Pisaninka i FP książki na FB.
3. Konkurs przeznaczony jest dla czytelników mojego bloga.
Fragment drugi:
"Wzięła Dario za rękę i zeszła po schodach. Uśmiechnęła się. On był poważny. Za poważny. I dopiero wtedy dostrzegła jeszcze jedną osobę siedzącą na miejscu pasażera. Śliczna ciemnowłosa kobieta o południowej urodzie wysiadała na chodnik. Patrzyła z lekkim uśmiechem na Dario, z rezerwą spojrzała na Gabrysię.
-Pozdrav sin.-Marija uściskała syna.Dario skoczył ojcu na ręce, mężczyzna uniósł dziecko wysoko, wpatrując się w nie z radością.
-Ale urosłeś! Koliko su velike!*
-Witaj.-Gabrysia wpatrywała się w Ivo, który także popatrzył na nią poważnie. Jego brązowe oczy wwiercały się w nią, jakby chciał dostrzec to, co siedzi w jej głowie, a może w jej sercu.
-Witaj, Gabi.
-Kim jest twoja towarzyszka?
Ivo wyciągnął rękę i ciemnowłosa podeszła bliżej.
-To Constanza. Moja... dziewczyna.
-Pozdrav sin.-Marija uściskała syna.Dario skoczył ojcu na ręce, mężczyzna uniósł dziecko wysoko, wpatrując się w nie z radością.
-Ale urosłeś! Koliko su velike!*
-Witaj.-Gabrysia wpatrywała się w Ivo, który także popatrzył na nią poważnie. Jego brązowe oczy wwiercały się w nią, jakby chciał dostrzec to, co siedzi w jej głowie, a może w jej sercu.
-Witaj, Gabi.
-Kim jest twoja towarzyszka?
Ivo wyciągnął rękę i ciemnowłosa podeszła bliżej.
-To Constanza. Moja... dziewczyna.
*Jaki jesteś duży! (chorw.)"
Dziecko pewnie rzadko widuje tatę, a jednak cieszy się, wskakuje w objęcia. Dobrze, że się nie boi. Dzieci przecież tak szybko zapominają i potrzebują stałego kontaktu.
OdpowiedzUsuń