Wywiad z Ewą Bauer i konkurs. Kurhanek Maryli do wygrania. Dzisiaj premiera.

zdjęcia ©wojpra

Ewa Bauer wywiad i konkurs

Nazwisko Ewy Bauer poznałam dopiero przy okazji recenzowania „Kurhanka Maryli”, najnowszej powieści autorki. Tutaj moja recenzja: http://asymaka.blogspot.com/2014/04/ewa-bauer-kurhanek-maryli-recenzja.html. Poprzednie dwie książki pisarki nie były mi znane, ale mam zamiar niebawem je przeczytać. Tegoroczna propozycja literacka  Ewy Bauer ujęła mnie poruszonym w niej tematem, traumatycznymi przeżyciami dziewczynki, dziewczyny, a następnie kobiety. Bohaterka dojrzewała na naszych oczach, zmieniała się, dorastała.

Ewę Bauer możecie spotkać tutaj: http://www.ewabauer.pl/ewa-bauer/ i tutaj: https://www.facebook.com/ewabauerautor?fref=ts . Ukończyła prawo, ale największą radość daje jej pisanie. Interesuje się psychologią, uwielbia podróże, jak też wszelkie wydania „Małego Księcia”. Mieszka w Krakowie. Zadebiutowała tytułem „W nadziei na lepsze jutro” w 2011 roku, po dwóch latach pojawiła się kolejna książka-„Kruchość jutra”.

AG: Skąd pomysł na pisanie książek? Czy miłość do literatury narodziła się przy okazji czytania po raz pierwszy „Małego Księcia”?

EB: Nie, miłość do literatury pojawiła się dużo wcześniej niż „Mały Książę”, bo już w pierwszej klasie szkoły podstawowej, gdy zaczytywałam się w „Czarnoksiężniku z krainy Oz”. Najwięcej pomysłów na opowiadania miewałam na wakacjach, które spędzałam w lesie. Las i książki do dziś są dla mnie nieodłączne. 

AG: Nie muszę pytać, jaką książkę darzysz największym sentymentem, skoro masz ponad dwadzieścia tłumaczeń najbardziej znanej historii Antoine de Saint-Exupéry’ego, prawda? Dlaczego akurat „Mały Książę”?

EB: „Małego Księcia” pokochałam dopiero jako dorosła osoba. Pamiętam, jak nudziła mnie ta książka w szkole podstawowej. Czułam się już za duża na czytanie bajek, ale byłam za mało dojrzała, by dostrzec wiele prawd zawartych w tej opowieści. A dlaczego akurat ta? Bo w prosty sposób pokazuje jacy są ludzie, że gdzieś po drodze zatracają to co w życiu najważniejsze. Exupery mistrzowsko przedstawia cały wachlarz osobowości, jednocześnie wskazując to, co tak naprawdę się liczy. 

AG: Czy polska literatura wydaje Ci się wartościowa, warto ją promować?

EB: Zacznę od końca. Oczywiście, że warto ją promować, właśnie dlatego, żeby czytelnicy zweryfikowali czy jest wartościowa. Jestem przekonana, że polska literatura może być równie dobra, albo i lepsza niż zagraniczna, tylko ciągle za mało się o niej mówi. I mam tu na myśli również to, że bardzo niewiele polskiej współczesnej twórczości tłumaczy się na języki obce. Z książkami jest jak z każdym innym nowym produktem, trzeba go zareklamować, zainwestować w to, by był dostępny dla wszystkich i wszędzie, bo tylko w ten sposób wiedza o produkcie dotrze do wszystkich. Dziś książki promuje się głównie w internecie, a tam dostęp dla wielu jest wciąż ograniczony. Dlatego jestem całym sercem z projektami, które pozwalają pisarzom wyjść do ludzi, stanąć między nimi, rozmawiać, patrzeć na siebie. Ta umiejętność w dzisiejszych czasach zanika, podobnie jak spontaniczny uśmiech na ulicy.

AG: Dlaczego poruszasz w swoich książkach trudne, skomplikowane tematy, czy to ze względu na to, że interesujesz się psychologią? Próbujesz zrozumieć mechanizmy działania poszczególnych osób?

EB: Oj, to trudne pytanie. Rzeczywiście interesuje mnie psychologia, kiedyś nawet chciałam ją studiować. Czytając literaturę z tym związaną szukam odpowiedzi na pytania, które przychodzą mi czasem do głowy. Nieraz właśnie zastanawiam się nad mechanizmami działania poszczególnych osób, próbuję dociec dlaczego są tacy a nie inni. Czasem natknę się na temat, który mam ochotę rozwinąć w powieści obyczajowej. Na własny sposób opowiedzieć historię i spróbować odpowiedzieć na pytania, czy można znaleźć inną drogę. 

AG: Z którą ze swoich bohaterek mogłabyś się zaprzyjaźnić, a którą „z miejsca byś skreśliła”?

EB: Żadnej bym nie skreśliła. Kreując bohaterów, wcielam się w ich role. Na chwilę staję się nimi, z ich wadami i zaletami. Wiem, że czasem są naiwne, czasem bezmyślne, czasem bezwzględne, nieraz słabe i bezradne, a czasem silne i świadome swojej wartości. Nie mam pojęcia, czy zaprzyjaźniłabym się z którąś z nich. Nie można sobie ustalić „z tym będę się przyjaźnić”. Życie pokazuje, czy ktoś z kim przebywamy, rozmawiamy, staje się naszym przyjacielem, ale o tym można mówić dopiero z perspektywy, nigdy przed.

 

zdjęcia ©wojpra

AG: Władasz biegle językiem hiszpańskim, dlaczego akurat ten wybrałaś?

EB: Nie wiem, czy mi uwierzysz, ale ja nigdy nie uczyłam się hiszpańskiego. Moja biegłość nie polega na znajomości uniwersyteckich reguł gramatycznych, tylko na umiejętności myślenia w tym języku i zdolności przyswajania zasłyszanych słówek i zwrotów. Przez 6 lat uczyłam się francuskiego, potem studiowałam we Francji, wydawałoby się, że to w tym języku będę mówić biegle. Tak było kiedyś, ale dziś, z powodu braku okazji do mówienia i motywacji, prawie całkowicie zatraciłam ten język. Ale będąc we Francji obracałam się w gronie Hiszpanów, którzy nie krępowali się mną i rozmawiali między sobą tylko po hiszpańsku, a ja chłonęłam ich język jak gąbka. Wkrótce po powrocie do kraju nawiązałam kontakt z bliską rodziną, którą los rzucił do Ameryki Południowej i okazało się, że mówią tylko po hiszpańsku. Przy pomocy słownika prowadziłam bardzo zaawansowane konwersacje i tak jest do dziś. Jesteśmy sobie bardzo bliscy, odwiedzamy się, pozostajemy w stałym kontakcie. Już od wielu lat nie korzystam ze słownika.

AG: Przeczytałam na Twojej stronie autorskiej, że skupiasz się na emocjach swoich postaci, nie oceniasz ich. Zgadzam się z tym po przeczytaniu „Kurhanka Maryli”, faktycznie pozostawiasz czytelnikowi czas na refleksje, nie podajesz gotowych rozwiązań na tacy. Musimy sami zastanowić się i podjąć decyzję, czy dana osoba postąpiła dobrze w tym albo innym momencie. Myślisz, że czytelnik potrzebuje tak silnych doznań? Może łatwiej byłoby tworzyć cukierkowe, powierzchowne książki? Osobiście czytuję i takie, i takie, czasem potrzebuję lekkiej lektury, innym razem głębokiej i wzruszającej, a jak jest w Twoim przypadku?

EB: Myślę, że na każdy rodzaj literatury jest miejsce. Piszę, tak jak czuję. Liczę, że znajdę stałych wielbicieli mojej twórczości. Jeśli ktoś potrzebuje wzruszeń, zapraszam do lektury moich powieści, jeśli rozrywki, musi poczekać. Może kiedyś napiszę coś w tym stylu J Ja najbardziej lubię czytać powieści obyczajowe, lubię gdy długo pozostają w mojej pamięci. Takie są na przykład książki Jodi Picoult. Z kolei świetne kryminały psychologiczne pisze Charlotte Link i ją również regularnie czytam. Nie gardzę inną literaturą, ale ten gatunek jest mi chyba najbliższy.

 

zdjęcia ©wojpra

AG: Jesteś również autorką opowiadań. Czy w krótkiej formie da się umieścić wszystko to, co chciało się przekazać czytelnikowi?

EB: Pisanie opowiadań jest trudniejsze niż się wydaje. Sprawny pisarz zmieści wyczerpującą treść nawet na jednej stronie, ale to wymaga naprawdę dobrego pióra. Opublikowałam kilka opowiadań tematycznych  w antologiach, czy rzeczywiście są wyczerpujące w treści, to muszą wypowiedzieć się czytelnicy.

AG: Jak myślisz, dlaczego ludzie tak bardzo komplikują sobie życie? Nie potrafią szanować siebie nawzajem, docenić tego, co otrzymali? Czy są z gruntu źli, a może tylko zagubieni?

EB: Wierzę, że nie ma ludzi z gruntu złych, najczęściej właśnie są zagubieni. Większość konfliktów wynika z naszych lęków, czasem irracjonalnych, czasem uzasadnionych. Nieraz nie zdajemy sobie z nich sprawy, ale gdzieś pod skórą drzemią. Wtedy ludzie atakują, zanim sami zostaną zranieni. Coraz częściej też myślimy „ja, moje, mnie” i z empatią jest coraz trudniej. Wystarczy chwila refleksji i można wiele zmienić w życiu. W dużej mierze to od nas zależy czy jesteśmy szczęśliwi.

AG: Czy powstanie kontynuacja „Kurhanka Maryli”? A może piszesz już coś zupełnie innego?

EB: Kontynuacja nie, ale nowi bohaterowie przyjadą do Marcic i spotkają się z bohaterami z „Kurhanka Maryli”. Na tym etapie nie chcę jeszcze zdradzać o czym będzie nowa powieść, na pewno znów będzie emocjonalna, ale tym razem postaram się, żeby nie była dramatem.

AG: Czy ciężko jest zaistnieć na polskim rynku wydawniczym? Co poradziłabyś początkującym autorom?

EB: Ciężko, bo piszących jest sporo. Czytelnik ma w czym wybierać, a jednocześnie trudno jest odnaleźć się w zalewie informacji z różnych dziedzin. Z jednej strony każdy może się promować, z drugiej, by się przebił wymaga to sporych środków. Początkującym autorom radzę nie zrażać się, jeśli coś nie wychodzi, nie obrażać się na krytykę tylko wyciągać wnioski, pracować nad warsztatem i mocno wierzyć, że jeśli to co robimy jest dobre to się przebije.

AG: Jaka prywatnie jest Ewa Bauer? O czym marzy?

EB: O domku w lesie pełnym grzybów, bez komarów, kleszczy i pająków. O pięknym ogrodzie z motylami. Mam jeszcze kilka bardziej przyziemnych marzeń. Resztę jakoś udaje mi się realizować.

Dziękuję za rozmowę.

Cała przyjemność po mojej stronie. 

Z Ewą Bauer, autorką "Kurhanka Maryli" w dniu premiery, 12 maja, rozmawiała Anna Grzyb. 

KONKURS: 

1. Zabawa zaczyna się dzisiaj, 12 maja i potrwa do 19 maja, do godziny 24:00. 

2. Organizatorem konkursu jest moja skromna osoba, a fundatorem nagrody wydawnictwo Szara Godzina i autorka książki.

3. W konkursie do wygrania jest jeden egzemplarz "Kurhanka Maryli" Ewy Bauer. 

4. Zadanie konkursowe: Bohaterka książki, Marta, wraz z przyjaciółmi odkrywa w lesie miejsce, które nazywają Kurhankiem Maryli. Owiane jest ono tajemnicą. Czym jest naprawdę, dowiecie się po przeczytaniu książki. Tymczasem, autorka ciekawa jest czy i w Waszych wspomnieniach z dzieciństwa są jakieś magiczne miejsca? Opiszcie Magiczne miejsce z Waszego dzieciństwa.  Odpowiedzi oczekuję pod tym postem konkursowym, w formie komentarza. Nie musicie zostawiać adresu e-mail. 

5. Warunkiem otrzymania nagrody jest skontaktowanie się ze mną osoby, która wygra. Należy na mój adres e-mail: asymaka@o2.pl wysłać dane adresowe. 

6. Wyniki pojawią się na moim blogu w ciągu trzech dni roboczych od daty zakończenia konkursu.

Życzę wszystkim dobrej zabawy, za polubienia i udostępnienia dziękuję serdecznie. 

Przypominam też, że ciągle trwa kilka konkursów, które organizuję: 

Na Dzień Matki i Dzień Dziecka, do wygrania 35 tytułów!!!

http://asymaka.blogspot.com/2014/04/ewa-bauer-kurhanek-maryli-recenzja.html

Do wygrania "Wesele" Pauliny Ptaszyńskiej:

http://asymaka.blogspot.com/2014/05/wywiad-z-paulina-ptasinska-i-wesele-do.html 

Na fanpage'u bloga: 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=637652752972141&set=a.471852652885486.1073741828.459786130758805&type=1.